Przeglądaj profile podopiecznych

Alicja Zalinian, Września

Pomoc dla samotnej matki - walka z przerzutami

Drodzy Przyjaciele, Rodzino i Znajomi, chcielibyśmy podzielić się z Wami historią naszej niezwykłej siostry, Alicji, która walczy dzielnie z rakiem już po raz drugi. Dla tych, którzy znają Alicję, wiedzą, że to niezłomna kobieta pełna siły i odwagi. Przez to wszystko przeszła już raz i teraz staje w obliczu kolejnej niełatwej bitwy. Alicja pokonała raka piersi dzięki swojej nieustępliwości, determinacji oraz wsparciu leczenia, rehabilitacji oraz dzięki najbliższym. Jednak teraz zaczęła się nowa faza walki – rak zaatakował wątrobę i kręgosłup. Ta bitwa jest wyjątkowo trudna, ponieważ tradycyjna chemioterapia, która wcześniej była tak skuteczna, teraz nie wchodzi w grę. Ale Alicja nie traci ducha, dalej walczy, dalej się uśmiecha. Dlatego też zwracamy się do Was, Kochani, z pokorną prośbą o wsparcie. Alicja potrzebuje teraz nowoczesnych terapii i leków, które mogą okazać się kluczowe w jej walce o zdrowie i życie. Wierzymy, że nasza wspólna mobilizacja i dobroć serc pozwolą nam pomóc Alicji w tej trudnej chwili. Alicja to nie tylko wspaniała siostra, ale również niezwykła matka dla 13-letniej córeczki. Jako samotna matka musi sprostać ogromnym wyzwaniom każdego dnia. Koszty leków, rehabilitacji, opieki medycznej oraz codziennego funkcjonowania rosną, a środki finansowe się kurczą. Dlatego też apelujemy do Waszej hojności, abyśmy mogli pomóc Alicji w długiej drodze do zdrowia oraz umożliwić jej spędzenie jak najwięcej czasu z ukochaną córką. Twoje wsparcie może być kroplą, która wypełni morze nadziei. Każda złotówka, każda dobra myśl, każda modlitwa ma ogromne znaczenie. Razem możemy pomóc Alicji zwyciężyć tę trudną bitwę, dając jej szansę na długie, zdrowe i radosne życie. Wspólnie twórzmy łańcuch wsparcia, który nie tylko finansowo, ale i emocjonalnie podtrzyma Alicję w chwilach zwątpienia. Dziękujemy z całego serca za każdy gest solidarności i życzliwości. Niech nasza wspólna siła pokaże, że nigdy nie jesteśmy sami w obliczu trudności. Prosimy również o udostępnianie tej informacji w swoich kręgach – im więcej dobrego serca, tym większa nadzieja. Dziękujemy za bycie częścią tej walki, za dawanie nadziei i za okazywanie miłości. Niech Alicja i jej córka będą otoczone naszą wspólną troską i wsparciem.

70 zł

0%

Aleksandra Nawrocka, Bydgoszcz

Zakup rękawa limfatycznego

Witam, mam na imię Aleksandra i mam 61 lat. Całe swoje dorosłe życie wspierałam ludzi potrzebujących pomocy. 20 lat opiekowałam się tatą częściowo sparaliżowanym po udarze. Pracowałam w Polsce i w Niemczech jako opiekunka osób starszych. W tym roku usłyszałam straszną diagnozę: nowotwór obu piersi z przerzutami do wątroby. W lewej ręce zatrzymała mi się limfa i jest zamartwica. Od czerwca jestem na chemii i teraz sama potrzebuję pomocy. Mam niski dochód i mieszkam w wynajętym pokoju. Nie starcza na nic. Na witaminy, na porządne jedzenie... Chciałabym zebrać pieniądze na zakup rękawa do drenażu limfatycznego. Ręka jest spuchnięta od pachy do dłoni i bardzo boli. Na rehabilitację długo się czeka. Bardzo proszę o pomoc finansową i wsparcie. Pozdrawiam, Aleksandra Nawrocka

0 zł

0%

Edyta Biernacik, Nowy Wiśnicz

Proszę o pomoc w walce z rakiem - na leczenie i dojazdy

Mam na imię Edyta, mam 41 lat. O chorobie dowiedziałam się niedawno, bo raptem dwa tygodnie temu, choć choroba pewnie rozwijała się długo, nie dając żadnych konkretnych objawów. Mieszkam wraz z mężem w południowej części Polski, jakieś 50 km od Krakowa. Moje życie nie było usłane różami - z rakiem w mojej rodzinie to już jest jakieś fatum, gdyż moi rodzice zmarli kilka lat temu, oboje na nowotwór, tylko każdy na inny. Do niedawna byłam normalną kobietą, która zajmowała się domem i pracą. Teraz, kiedy dowiedziałam się o chorobie, moje życie straciło na wartości, jednak nie poddam się i będę walczyć, jednak bez Państwa pomocy nie dam rady. Mieszkam z mężem, mam schorowaną teściową, którą również się opiekuję. Dla nich, dla mojej małej siostrzenicy, dla siostry i szwagra, ale przede wszystkim dla siebie chcę wygrać walkę. Przed chorobą z mężem jeździliśmy na weekendowe wycieczki, czy do lasu, czy w góry. Bardzo bym chciała wrócić do tego wszystkiego, wrócić do moich marzeń o podróżowaniu. Wracając do mojej choroby: choruję na NOWOTWÓR ZŁOŚLIWY SZYJKI MACICY. Choroba została zdiagnozowana 11.08.2023, a od lekarza dowiedziałam się dopiero 17.08.2023. W tamtym momencie myślałam, że mi się świat zawalił, że wszystkie nieszczęścia na mnie spadły, poczułam ból, strach i bezsilność. Zaczynam leczenie, ale bardzo się boję, jak zniosę skutki uboczne. Jedyna rzecz, która daje mi siłę to najbliżsi - mój mąż i reszta rodziny. Będę walczyć, żeby przedwcześnie ich nie stracić i żyć z nimi jak najdłużej. Zbieram pieniążki na leczenie, dojazdy oraz badania diagnostyczne. Mieszkam 50 km od Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie, w którym jestem leczona. Niestety nie mam możliwości przeprowadzić się tam, gdyż mój mąż pracuje na miejscu i mamy tylko jedną wypłatę na nas dwoje. Proszę o pomoc w walce z tą tak ciężką chorobą.

1 341 zł

4%

Beata Freyberg, Warszawa

Pełną piersią żyć - zbiórka na leczenie raka piersi, cd. rekonstrukcji i rehabilitację

Hej, jestem Beba i bardzo potrzebuję Waszego wsparcia. Moje "zderzenie" z rakiem piersi zaczęło się i przebiegało pokrótce tak: Na fali postanowień noworocznych poszłam na mammografię (wcześniej robiłam tylko USG piersi, które nic niepokojącego nie wykazywało). Stojąc przy aparacie, usłyszałam od pani technik: "STOP". I czas nagle stanął w miejscu... Duży guz w lewej piersi, mnóstwo podejrzanych mikrokalcynacji wokół, w prawej również podejrzane zmiany. I wielki strach. Potem USG. Potwierdziło wszystko i ujawniło problem w węzłach chłonnych. Machina ruszyła. Biopsja. Czekanie. I 06.02.2023 wynik: rak przewodowy piersi. I nastał chaos. Badania, leczenie, konsultacje, konsylia. 12.05.2023 operacja. Chirurg zdecydował, że wykonają obustronną amputację piersi z jednoczasową rekonstrukcją obu piersi ekspanderami. Szok? Nie było na to czasu. Przyszedł rano przy zmianie opatrunków. Po pierwszym tygodniu gojenia przyszedł ogromny ból. A w drugim okazało się, że w ranie po lewej piersi pojawiła się duża martwica. Że nie wiadomo co dalej i czy świeżo odtwarzana pierś się obroni. Czy nie będzie trzeba jej usunąć. Czy obumrze. Zatrzymało to proces rekonstrukcji, bo nie można było napełniać ekspanderów. Znów długie czekanie. No i ten ból. Narastający, paląco-piekący, strzelający prądem, niepozwalający myśleć, spać, żyć. Znów szpital. Oddział medycyny paliatywnej i próby spacyfikowania bólu. I wzmacnianie, bo schudłam 13 kg. Wlewy dożylne z lidokainy, blokady. Bardzo ciężkie, narkotyczne leki. Ale udało się ustawić leczenie. Ból jest wciąż obecny, ale sobie z nim radzę. Okazało się, że ten koszmar to neuropatia wywołana leczeniem przyczynowym (uszkodzenie nerwów przy wycinaniu węzłów chłonnych). Wróciłam do domu. Długie leczenie martwicy zaczęło dawać rezultaty i powoli ekspandery zostały napełnione. Dziś są wypełnione na full, więc trzeba tylko czekać, by się wszystko zagoiło, by wytworzyły się "kieszonki" na właściwe protezy. Wtedy czeka mnie kolejna operacja, wymiany ekspanderów na implanty. Chirurg poinformował mnie, że po wymianie proces rekonstrukcyjny jest zakończony. Że zostanę z piersiami bez sutków. Że odtworzenie kompleksu otoczka-brodawka i ew. mikropigmentację sutka muszę wykonać we własnym zakresie. A to przekracza moje możliwości finansowe. Pracuję w pomocy społecznej (budżetówka), a dotychczasowe leczenie pochłonęło wszystkie moje oszczędności. Odbyłam cykl rehabilitacji w ramach NFZ, fizjoterapeuci uważają, że działania należy nadal kontynuować we własnym zakresie, by absolutnie nie przerywać fizjoterapii, tak aby zwiększyć zakres ruchu lewej ręki, odzyskać czucie w lewym ramieniu, zapobiec obrzękowi i neutralizować ból neuropatyczny. Rak to jak zderzenie z kamienną ścianą. Nagle stajemy się totalnie śmiertelni. To ciągły, nieustanny lęk. Utrata obu piersi to również ogromny cios. Mimo świadomości, że zabrano z nas chorobę, raka. I dla ciała i dla psychiki to nieprawdopodobny ciężar. Trudno to sobie zracjonalizować i poukładać mądrze w głowie. Nawet tak silnym osobom jak ja. A zaakceptować, nazwijmy to po imieniu: okaleczenie - jest wręcz niemożliwe. To trauma, która w wielu krajach jest rozumiana i przeprowadza się przez nią kobiety z empatią, delikatnością, współczuciem. I otrzymują leczenie od A do Z. Ja muszę prosić Was o pomoc, by przez to przejść. Bo sama po prostu nie dam rady. Leczenie potrwa jeszcze bardzo długo. A ja bardzo chcę odzyskać siły, sprawność, by wróciło moje dawne życie. Chciałabym też móc patrzeć w lustro bez niechęci, niepokoju i wstrętu; nie przypominając sobie za każdym razem, gdy zerknę, o nowotworze i mastektomii. Bardzo chciałabym móc znów oddawać się mojej największej pasji: górom. Tam łatwiej odzyskać pewność siebie i odwagę. I marzę o tym, by przestać czuć się pół-kobietą. Po prostu o tym, by było jak "sprzed", a może nawet lepiej, bo wiem, że czas TUTAJ nie jest nieograniczony, a ja nie chcę już zmarnować ani godziny. To byłoby jak "kropka nad i" w procesie zdrowienia. Wielkie uwolnienie. Będę ogromnie wdzięczna za każde wsparcie i pomoc. Serdecznie i całego serca z góry dziękuję.

8 562 zł

28%

Ewa Dorota Beldowska-Sadurska, Warszawa

Leczenie raka piersi HER2 dodatniego - nierefundowany pooperacyjnie lek Perjeta

Dzień dobry, w kwietniu tego roku zdiagnozowano u mnie złośliwą odmianę raka piersi HER2-dodatniego. Schemat leczenia jest niestety taki, że najlepsze lekarstwo - bloker Perjeta podawany z Herceptyną - pooperacyjnie nie jest już refundowany. Produkt leczniczy Perjeta jest wskazany do stosowania w skojarzeniu z trastuzumabem i chemioterapią w leczeniu adjuwantowym dorosłych pacjentów chorych na HER2-dodatniego raka piersi we wczesnym stadium z wysokim ryzykiem wznowy. Ciężko mi prosić o pomoc, nie robię tego często, ale w tej sytuacji pomoc jest dla mnie bardzo ważna. Podanie tych dwóch blokerów po operacji daje mi szansę, że ten złośliwy potwór już nie wróci. Jestem mamą i daje mi to wielką siłę do walki. Dziękuję wszystkim, Ewa Bledowska- Sadurska

307 zł

0%

Włodzimierz Kozłowski, Warszawa

Pomoc dla Włodka

Szanowni Państwo, ten przystojniak na zdjęciu to mój mąż Włodek, najwspanialszy na świecie człowiek. Zdjęcie było robione, gdy mąż był mobilny, ale teraz choroba, z którą walczymy od 2014 roku, pozwala nam jedynie na wycieczki od szpitala do szpitala. To właśnie w 2014 roku dowiedzieliśmy się, że małżonka zaatakował nowotwór i trzeba szybko operować. Po operacji niestety były powikłania. Lekarze nie wiadomo, z jakiego powodu nie podali środka rozrzedzającego krew i powstał zator w płucach typu jeździec. Po trzech tygodniach od operacji onkologicznej mąż miał embolektomię płucną, czyli wyciąganie serca na 20 minut z klatki piersiowej i usuwanie jak największej ilości skrzepów. Dzięki cudownym rękom chirurgów operacja się udała. Pierwsze lata zdiagnozowanej choroby nie były takie ciężkie. Była radioterapia, leczenie hormonalne. Później mąż robił się coraz słabszy, próbowaliśmy badań klinicznych, które niestety nie dały żadnego efektu, doszła chemia. Po 8 wlewach trzeba było zakończyć. Lekarz prowadzący nie chciał już podejmować dalszych kroków w leczeniu i nawet kiedy podjęliśmy samodzielne kroki i zbadaliśmy genom nowotworu (badanie nierefundowane, kosztowało wówczas 21 tys. zł), pani doktor zaczęła na mnie krzyczeć, bym przestała męczyć męża. Jednak moja determinacja nie poszła na marne. Zrobione badania BRCA wykazały, że jest tylko jeden lek dla męża: Olaparib. Terapia miesięczna kosztowała 24 tys. zł. Ale mieliśmy wsparcie Opatrzności, która przysłała nam Anioła w ludzkiej skórze. Dzięki Profesorowi mąż był leczony przez ponad 2 lata. Często podkreślał, że mamy dużo szczęścia, że u nikogo - z tak zaawansowanym nowotworem - terapia metodą celowaną nie przynosi takich efektów. Teraz niestety zakończyliśmy leczenie. Olaparib przestał na męża działać, badania się pogarszają. Mąż od razu poczuł się bardzo źle. Z każdym dniem jest coraz słabszy. Odczuwa też większy ból, mimo przyjmowania silnych opioidów. Przed nami kolejne radykalne działania. Będę chciała robić po raz drugi badanie genomu, słyszałam także o leczeniu izotopem LUT-177-PSMA-617. To wszystko jest bardzo drogie. 4-tygodniowa terapia to ok. 30 tys. złotych. Jestem głęboko przekonana, że nam się uda. Dostajemy ciągle emocjonalne wsparcie od obcych nam osób. Trzymają za nas kciuki, modlą się za Włodka. Ciągle mówią, że jest w nas dużo dobra i rzadko spotykają się z tak ogromną miłością, jaka w nas jest i przez to zasługujemy na to samo. Sami do tej pory wielokrotnie pomagaliśmy i pomagamy w przeróżnych zbiórkach, nie jesteśmy obojętni na ból i krzywdę innych. Niesiemy pomoc tam, gdzie jest potrzebna. Teraz sami jej oczekujemy. Wyrażam nadzieję, że znajdą się chętni, którzy będą chcieli nam pomóc. Już teraz dziękuję wszystkim za przekazany okruch serca, bo życie bez Włodka nie ma dla mnie sensu. Z poważaniem Małgorzata Kozłowska

5 368 zł

1%

Anna Dżuła, Kraków

Zbiórka na nierefundowany lek - ostatnia nadzieja

Dzień dobry, jestem mamą i babcią. W 2019 roku otrzymałam druzgocącą diagnozę rak jelita grubego. Nie sposób opisać myśli, jakie ciągle towarzyszą w tej chorobie. Do końca człowiek nie jest w stanie pogodzić się z tym faktem. Nie poddałam się jednak. Jestem już po chemioterapiach, radioterapiach i operacjach. Trwało to wszystko 5 lat, ale niestety nie dało rezultatu i są przerzuty. 24 lipca tego roku otrzymałam informację, że jedyną i ostatnią szansą na leczenie jest nierefundowany lek Stivarga. Miesięczny koszt leczenia to ok. 20 000 zł. Wbrew diagnozie staram się być aktywna i cieszyć się rodziną, szczególnie moimi kochanymi wnukami, które dają mi wiele radości i siły do dalszej walki. Pomimo dużego wsparcia ze strony najbliższych i przyjaciół nie jestem w stanie pozwolić sobie na tak wysokie koszty zakupu leku. Dziękuję serdecznie za każdą pomoc!

24 903 zł

20%

Ilona Krasoń, Bełchatów

Złośliwy nowotwór piersi

Witam, diagnozę choroby dostałam 25.05.2023. Zachorowałam na złośliwy nowotwór piersi prawej, rak naciekający NST G2, HER2 3+, Ki 50%, podtyp biologiczny - luminalny B (HER2 dodatni). Jestem w trakcie chemioterapii przedoperacyjnej, mam zajęte również węzły chłonne z prawej strony. Jestem samotną matką. Mam za sobą kilka lat bardzo ciężkiego rozwodu. W momencie, kiedy zaczęłam wychodzić na prostą, dowiedziałam się o swojej chorobie. Mam trudną sytuację finansową. Każdy dojazd do szpitala to dla mnie duże obciążenie finansowe. Jeden wyjazd do szpitala to około 120 kilometrów. Tak samo jak zakup potrzebnych mi leków. 9 sierpnia byłam w szpitalu na podanie kolejnej dawki chemii (trzeciej) i niestety kolejny raz jej nie dostałam, ponieważ wyszły mi złe wyniki wątrobowe. Na razie muszę zapomnieć o podawaniu chemii i zacząć od tego, by wyleczyć się z choroby wątrobowej. Jestem po kolejnych wizytach w szpitalu u onkologa i niestety codziennie muszę dojeżdżać na badania sprawdzać, czy jest poprawa wyników. Ciągle są słabe, nie wiadomo co dalej i czy będę mogła mieć podawaną chemioterapię. Jestem po kolejnej chemioterapii i badaniach wątrobowych. Aktualnie bardzo źle się czuję i jutro znów jadę do Łodzi na scyntygrafie kości. Jestem na ten moment bardzo osłabiona, wszystkie mięśnie mnie boli po prostu każdy kawałek ciała. Będę wdzięczna za każde wsparcie finansowe. Każdy datek odciąży mój skromny budżet. Z góry dziękuję za wsparcie.

117 zł

1%

Sławomir Roguszewski, Łódź

Pomoc dla strażaka

Dzień dobry, historia dotyczy mojego męża Sławka, który ma 57 lat i od kwietnia 2021 r. zmaga się z ciężką chorobą, nowotworem złośliwym i mutującym jelita grubego. Na dzień dzisiejszy mąż jest po czterech poważnych operacjach, między innymi usunięciu części jelita grubego, jelita cienkiego, części wątroby, jak i częściowej resekcji pęcherza moczowego. Sławek od zawsze był człowiekiem aktywnym o wielkim i otwartym sercu. Jako zawodowy strażak nie zważał na swoje bezpieczeństwo i zdrowie, niosąc pomoc innym, nie spodziewając się, że sam będzie tej pomocy potrzebował. Zebrane środki pozwolą na dalsze leczenie i badania, które są kosztowne i można je wykonać tylko za granicą. Niestety dotychczasowe systemowe leczenie nie dało rezultatów. Kocham mojego Męża, jest dla mnie całym światem. Pragnę podziękować wszystkim za życzliwość i wsparcie w zbiórce, gdyż każda podarowana złotówka daje szansę na zahamowanie choroby i powrót do normalnego życia. Dziękuję ❤️

2 354 zł

2%

Maryia Radzivonava, Gdańsk

Z ogromnym smutkiem zawiadamiamy, że Maryia odeszła...

Z ogromnym smutkiem zawiadamiamy, że Maryia odeszła... Składamy szczere wyrazy współczucia jej rodzinie i bliskim, Zarząd Fundacji Alivia. Zbiórka Maryi została zamknięta. Prosimy nie przekazywać darowizn na ten cel. ………………………………………………………..***…………………………………………………………. Moja żona ma raka żołądka w stadium 3. Wymaga leczenia i operacji. Mamy troje dzieci i ucieszymy się z każdej formy pomocy w poniesieniu codziennych kosztów związanych z leczeniem.Dziękuję wszystkim, którzy nie pozostali obojętni!

2 640 zł

26%

Barbara Ożarowska, Pisz

Zbiórka na leczenie

Diagnozę raka piersi postawiono mi w 2015 roku. Przeszłam zabieg mastektomii całkowitej z biopsją węzła wartownika, następnie chemioterapię i radioterapię. Stale jestem na hormonoterapii. W listopadzie 2022 r. nastąpił nawrót choroby - przerzut raka piersi do mózgu. Przeszłam całkowitą resekcję guza mózgu. Po zabiegu zastosowano radioterapię loży pooperacyjnej, następnie podano mi cztery dawki chemii. Przyjmuję i będę przyjmowała immunoterapię (wlewy co trzy tygodnie, póki terapia będzie skuteczna). Zbiórka ma na celu wspomóc mnie w kontynuacji leczenia tj. finansowaniu wyjazdów do Instytutu Onkologii oraz wykonywaniu dodatkowych badań kontrolnych.

18 151 zł

90%

Damian Rudzki, Gliwice

Zbiórka na tłumaczenie dokumentacji medycznej

Mój syn zachorował na chłoniaka. Ciężko mi się z tym pogodzić... Dwa lata temu straciłam męża nagle i niespodziewanie. Jeszcze nie otrząsnęłam się po tamtym zdarzeniu, a tu następna okropna wiadomość. Mój syn pracował w Niemczech, dlatego tam miał wykonaną operację (wycięcie guzów i węzłów chłonnych pod prawą pachą). Z powodu choroby syn nie może pracować fizycznie, dlatego wrócił do Polski i tutaj chcemy kontynuować leczenie na Oddziale Onkologii w Gliwicach. Aby tak się stało, konieczne jest tłumaczenie dokumentacji medycznej przez tłumacza przysięgłego. Koszt takiej usługi to od 2200 zł do 3000 zł w trybie pilnym. Niestety nie posiadam takich środków, dlatego zwracam się z prośbą o pomoc. Czas jest tutaj bardzo ważny. Syn musi jak najszybciej zacząć terapię. Im prędzej, tym większa szansa na wyleczenie...

3 123 zł

104%

Zbiórki

Oświadczam, że zapoznałam/zapoznałem się i akceptuję treść Zgody marketingowej.