Obejmujemy pomocą
chorych na raka

Wiemy, że rak to zmaganie nie tylko z chorobą, ale także z poważnymi problemami finansowymi. Dlatego stworzyliśmy program Alivia Onkozbiórka!
Załóż zbiórkę

Poznaj zbiórki, które osiągnęły cel

Anna Piszer, Bełchatów

Kocham Cię życie

Cześć, mam na imię Ania. Mam 38 lat, jestem mamą, żoną, byłą nauczycielką języka angielskiego. Bardzo kocham moje dzieci i męża. Uwielbiałam moją pracę i dzieci, które uczyłam, ale przede wszystkim - ciągle kocham życie i w związku z tym ostatnim powiem o sobie kilka krótkich słów, zanim poproszę o Twoje wsparcie. Mieszkam od urodzenia w Bełchatowie. Tutaj w wieku 15 lat poznałam Marcina, w którym zakochałam się i od razu czułam, że zostanie moim mężem. Mamy dwoje wspaniałych dzieci: Agatkę i Miłosza. Agatka ma 11 lat i pięknie rysuje. Miłoszek ma 8 lat, uwielbia pająki i dinozaury. Są niesamowitymi dziećmi. Mają mnóstwo energii i zapału do wszystkiego, czym się zajmują. Mam nadzieję, że będzie mi dane cieszyć się ich widokiem i postępami jeszcze przez wiele lat. Na początku 2019 roku wykonując badania krwi moich dzieci i chcąc być dobrym przykładem zbadałam także swoją krew. W tamtym momencie nasze życie wywróciło się do góry nogami. Sprawy potoczyły się niesamowicie szybko: telefon z laboratorium, dodatkowe badania, hospitalizacja, konsultacje z różnymi lekarzami. Diagnoza była zimna i bezlitosna - złośliwy nowotwór żołądka. Jestem osobą zdeterminowaną, więc nie było miejsca na półśrodki. W lutym 2019 roku przeszłam operację usunięcia żołądka, śledziony i kilku guzów z wątroby. Szybko doszłam do siebie i zaczęłam przyjmować chemię, ale od tamtego czasu wiedziałam, że z moim nowotworem będę żyła już zawsze. Z tym faktem jestem pogodzona. Niemniej, żeby żyć długo i być z moimi dziećmi we wszystkich ważnych momentach ich życia, oprócz wsparcia moich bliskich, potrzebuję także chemioterapii dożywotnio. Rak nie odpuszcza i zaczął atakować ponownie, więc szukam również innych możliwości wydłużenia mi życia, dlatego potrzebuję pomocy w zgromadzeniu środków na leczenie. Każda kwota będzie dla mnie cenna, także ta najmniejsza, bo często to suma tych małych gestów dobrej woli przesądza o sukcesie. Dziękuję za Wasze wsparcie, dobre słowa, modlitwę, a teraz także pieniądze. Bądźcie zdrowi. Ania

59 061 zł
118%
Grażyna Filipiak, Nowy Sącz

Moje leczenie onkologiczne

Kiedy w lutym 2021 roku wybierałam się na wizytę do ginekologa, przekonana byłam, że będzie to zwykła, standardowa wizyta. Jednak tak nie było... Nagle życie skręciło w nową, nieznaną uliczkę o nazwie "nowotwór". Zachorowałam tuż przed moim ślubem, diagnoza - nowotwór złośliwy jajnika. Ślub odbył się i był prawdziwie szczęśliwy, choć panna młoda miała pod suknią bliznę po operacji, a w trakcie podróży poślubnej gubiła włosy po pierwszej wizycie na chemioterapii. Choruję, ale na ile jest to możliwe, staram się żyć najpełniej jak umiem. Przeszłam dwie operacje - w trakcie drugiej usunięto mi śledzionę i wyłoniono stomię. Niedługo czeka mnie też drugi cykl chemioterapii. Mimo tego nie chcę rezygnować ze swoich pasji - miłości do gór i żeglarstwa, więc nie rezygnuję, tylko modyfikuję plany. Marzenia pozostają te same: wejść na niejedną jeszcze górę i pożeglować po nieznanych wodach. W trakcie leczenia musiałam zrezygnować z jednej z moich pasji, którą była praca zawodowa - praca z dziećmi. Leczenie wiąże się z koniecznością dojazdów i noclegów, do tych kosztów dochodzą jeszcze wydatki związane z wizytami, badaniami, lekami, suplementami, rehabilitacją, które nie są refundowane przez NFZ. Koszty związane z leczeniem są wyższe niż moje możliwości finansowe. Dlatego zwracam się do Was z prośbą o podzielenie się ze mną Waszą życzliwością. Dziękuję za każdą pomoc i Wasze wsparcie.

30 116 zł
100%
Iwona Ciepielewska, Ostrowiec Świętokrzyski

Onkozbiórka dla Iwony

Dzień dobry, mam na imię Iwona, mam 56 lat. Jestem nauczycielką z długim stażem pracy. Moja sytuacja radykalnie się zmieniła w październiku 2022 roku, gdy stałam się pacjentką onkologiczną. Zachorowałam na raka płuca, który niestety zdążył się rozwinąć na tyle, że dał przerzuty do kości i węzłów chłonnych. Podjęłam leczenie w Centrum Onkologii w Kielcach, przyjmuję lek ozymertynib, który daje spore szanse na utrzymanie choroby bez progresji. Jest to lek refundowany, ale z ograniczeniami. Za miesiąc będę mieć kolejne TK, które da odpowiedź co z dalszym leczeniem. Pieniądze pochodzące ze zbiórki przeznaczone będą na bieżące koszty związane z leczeniem, dojazdy i konsultacje. Za wszelką pomoc z całego serca dziękuję. Iwonka

12 670 zł
126%

Zbiórki najbliżej celu

Sylwia Perczyńska, Lubin

Pomoc w sfinansowaniu leków, dojazdów oraz opieki paliatywnej

Chcę normalnie żyć i marzyć... Chcę realizować swoje pasje i mieć na nie czas. Wychowuję sama 3 dzieci i każdy ułamek sekundy łączę z bólem. Od dwóch lat walczę z rakiem piersi, obecnie jestem w progresie na kości i kręgosłup oraz głowę. Jestem w trakcie leczenia bólu w hospicjum. Chcę się jeszcze cieszyć, póki mogę! Nie chcę widzieć smutnych oczu moich dzieci, a szczególnie 8-letniej córki. Serce mi się kroi, gdy pomyślę, że przegram walkę... Utrzymuje się ze świadczeń. Brakuje mi na leki i czasem na dojazdy do Wrocławia i innych szpitali. Do tej pory nigdy nie prosiłam o pomoc, zawsze radziłam sobie sama, lecz moja bezradność jest silniejsza, a ból sprawia, że muszę walczyć. Walczę i choćbym miała przegrać, to będę wiedziała, że warto było, bo mam dla kogo żyć. Proszę ludzi dobrego serca o pomoc! Bym mogła jeszcze patrzeć na to same niebo co każdy...

24 492 zł
97%
Małgorzata Dulęba, Bydgoszcz

Czerniak - taki mały, a taki złośliwy

Mam na imię Małgosia i mam 37 lat. Moja historia rozpoczęła się 3 lata temu, kiedy pod sercem nosiłam córeczkę, ale wtedy jeszcze o tym nie wiedziałam. Cieszyłam się pięknym czasem. Wiadomość przyszła krótko po porodzie. Okazało się, że węzeł chłonny w lewej pachwinie wielkości kurzego jajka zajęty jest przez czerniaka. Przerzut... Skąd? No właśnie, dobre pytanie! Przerzut czerniaka bez czerniaka. Okazuje się, że to możliwe. Obecnie jestem po operacji limfadenektomii pachwinowo-biodrowo-zasłonowej oraz rocznym leczeniu uzupełniającym dabrafenibem z trametynibem. Jestem pełną energii matką dwójki dzieci w wieku 10 i niespełna 3 lat. Kochamy góry, zwłaszcza Tatry. Abym mogła zapomnieć w miarę możliwości o chorobie i patrzeć z optymizmem na każdy kolejny dzień, niezbędna jest codzienna profilaktyka przeciwobrzękowa. Uciskowe pończochy, rehabilitacja, masaże będą mi towarzyszyć już do końca życia.

9 940 zł
99%
Joanna Gabryończyk, Łódź

Przyjaciele dla Joasi

Od pierwszej diagnozy raka piersi w listopadzie 2019 roku (pojawienie się nowotworu zajęło 9 miesięcy - badajcie się dziewczyny raz na pół roku), minęło już ponad 2 lata. Przeszłam drogę pełną niebezpiecznych zawirowań, po to aby 1 września 2021 roku stęskniona za aktywnością zawodową stanąć zdrowa na rozpoczęciu roku szkolnego. I tu znów niespodzianka -tym razem kaliber ciężki - przerzuty. Teraz walka toczy się o przedłużenie życia - zostawiam to Bogu. Mój młodszy syn ma obecnie 9 lat i potrzebuje jeszcze paru lat ze mną. Pewnie nie będzie lepiej przygotowany, ale zawsze to jakiś czas razem… Niestety potrzeby „odwiedzin” lekarzy różnej profesji, dobierania leków rosną, dlatego jeżeli możecie mnie wesprzeć, to polecam się Waszej pamięci. Poza grozą całej tej sytuacji to mimo wszystko wyjątkowy czas obfitujący w wyjątkowe odruchy serca. Chcę podziękować za telefony, dobre słowa, wyjątkowy koncert, pomoc medyczną, za każdą dużą i malutką rzecz. DZIĘKUJĘ!

29 354 zł
97%

Najnowsze

Anna Saładonis, Suwałki

Złośliwy nowotwór piersi - trójujemny

Mam 35 lat i jestem szczęśliwą żoną i mamą 7-letniej Zuzi. Jeszcze do niedawna wiodłam spokojne i radosne życie. Niestety jakiś czas temu moje życie rozpadło się na tysiące kawałków i teraz próbuję je jakoś poskładać. Zdiagnozowano u mnie potrójnie ujemnego raka piersi. Postanowiłam walczyć, bo mam dla kogo żyć! Jedyne czego potrzebuję do szczęścia to zdrowie. Niestety trafiłam na nierównego przeciwnika - to najbardziej agresywny i najmniej poznany rodzaj raka piersi, którego przebieg ciężko przewidzieć. Jestem na samym początku ciężkiej walki, a już na starcie usłyszałam, że lek, którego potrzebuję, nie jest refundowany. Jest to pembrolizumab, przeciwciało monoklonalne. Jego koszt to blisko 16.000 zł (!) za jedną dawkę. Lek jest podawany średnio co 3 tygodnie. Potrzebuję tych dawek aż 18! Zrobię wszystko, aby wygrać tę walkę. Muszę ją wygrać dla siebie, mojego męża, a przede wszystkim dla mojej córci, która bardzo mnie potrzebuje. Każda pomoc będzie dla mnie ogromnym wsparciem.

71 250 zł
23%
Marta Stachowicz, Ruda Śląska

Samotna, aczkolwiek silna mama potrzebuje pomocy

Witam Cię Aniele z wielkim sercem, mam na imię Marta. Mam 33 lata (jeszcze :D) i jestem dumną mamą cudownego syna, najlepszą siostrą, kochającą ciocią moich Diabełków, prawdziwą przyjaciółką i podobno fajną koleżanką. :) Moje „zdrowe” życie było pełne ciężkich wyzwań, ale i radości, szaleństwa i śmiechu. Nawet gdy los sprawdzał jak dużo potrafię wytrzymać. Zawsze mogłam liczyć na moją kochaną siostrę, której bym nie oddała za żadne skarby, mimo że się czasem starała, by tak zrobić. :) Ma dwójkę wspaniałych dzieciaków w wieku 6 i 4,5 lat, które są moimi oczkami w głowie. Zawsze lubiłam się nimi zajmować czy bawić aż do utraty tchu. Największe szczęście, jakie mnie spotkało, to mój syn. Od ośmiu lat wychowuję go sama (obecnie ma 15 lat). Wszystko, co robiłam w życiu, to z myślą o nim. Staram się, by wyrósł z niego dobry mężczyzna. Bardzo lubiłam podróżować z Oktawianem w miejsca, które chciał zwiedzić. Fajnie było słyszeć, jak opowiada, że z mamą jest fajnie, bo się nie nudzi. Dobrze się uczy i jest dojrzały jak na swój wiek. Uwielbiałam dużo spacerować, tańczyć, obcować z naturą. Wędrówki po górach z moją Justynką, by się zrelaksować, wyciszyć, wygadać czy po prostu śmiać się z braku kondycji i tego, że przecież kanapa i Netflix też jest spoko, a potem dumne pozujące do zdjęć na szczycie – bezcenne. Zawsze lubiłam rysować, malować czy robić drobne upominki na różne okazje. Czy były to kartki okolicznościowe czy ręcznie malowane szkatułki sprawiało mi to ogromną radochę, ale było to też chwilą na oderwanie się od rzeczywistości, która czasem przytłaczała. 30 listopada 2020 roku dowiedziałam się, że mam raka piersi. Wtedy miałam 31 lat. Akurat myślałam o tym, by przystąpić do egzaminu na prawo jazdy. Śmiałam się, że los nie chce, bym miała prawko, dlatego wymyślił mi raka, żebym długo nie myślała o egzaminach. :D Moi bliscy i znajomi wiadomość o raku przyjęli „na klatę”, ale bardzo się o mnie bali, dlatego lekarzom mówiłam, że się nie martwię, bo mam od tego ludzi. :D W czasie licznych badań i konsultacji okazywało się, że nowotwór się szybko rozsiewa. Dlatego moje leczenie zaczęło się od chemioterapii, którą przeszłam całkiem nieźle. Może moje odczucie jest takie, ponieważ nie uważałam tego za tragedię, ale jako etap w wojnie, którą miałam zamiar wygrać. Nie wstydziłam się tego, że jestem łysa, bo niby dlaczego? Prawostronną mastektomie przeszłam bez powikłań. I gdy myślałam, że teraz będzie tylko lepiej, okazało się, że muszę przejść kolejną chemię i zacząć hormonoterapię. Niestety, ta chemia mnie nie oszczędziła. Traciłam siły, ból stawał się naprawdę uciążliwy, a chodzenie i podstawowe czynności zaczynały być wyczynem. Poruszałam się o kuli, bo inaczej nie potrafiłam. 15 kwietnia 2022 roku usłyszałam, że jestem zdrowa. TAK!!! Raczek cycaczek pokonany! Jednak całe leczenie doprowadziło do tego, że obecnie zmagam się z wieloma dolegliwościami. Muszę przyjmować dwa hormony: Reseligo i Glandex, witaminę D3 i wapń na wzmocnienie kości. Do tego przyjmuję leki na wątrobę, dwa antydepresanty. Przez hormony jestem w stanie menopauzy. Mam zaawansowaną osteoporozę i inne problemy z nią związane. Operacja rekonstrukcji piersi na chwilę obecną jest bardzo odległa. Potrzebuję również zrobić protezę, bo mam spore ubytki, a obecnie jedzenie sprawia mi trudności i ból. Zarabiam najniższą krajową, a alimenty na syna to zaledwie 500 zł. Wszystkie opłaty miesięcznie wynoszą mnie 3100 zł, także niewiele zostaje „na życie”. Nie jestem w stanie opłacić prywatnych wizyt, które pomogłyby w szybszych diagnozach. Przestałam wykupywać leki, które niwelowały skutki uboczne menopauzy i nie tylko, ponieważ muszę mieć te najważniejsze. Koszt wszystkich leków to ok. 250 zł miesięcznie. Do tej pory radziłam sobie sama, ale obecna sytuacja mnie nie oszczędza. Dlatego bardzo proszę o pomoc. Bym mogła dalej leczyć się tak jak powinnam, bym mogła mieć choć namiastkę „dawnego” życia. Ślę każdemu, kto przeczyta moją historię, uściski. :) Bądźcie zdrowi i dbajcie o siebie i Bliskich.

5 553 zł
55%
Ewa Chlebuś, Sulechów

Zrzućmy się dla Ewy walczącej z białaczką

Zrzućmy się dla Ewy walczącej z ostrą białaczką szpikową na koszty związane z leczeniem po przeszczepie 9 listopada 2021 r. trafiła w stanie ciężkim do szpitala. Wtedy usłyszeliśmy straszliwą diagnozę, która brzmiała jak wyrok - ostra białaczka szpikowa. W jednej chwili cały nasz świat się zawalił, a później wszystko działo się tak szybko. Z dnia na dzień znalazła się na oddziale Hematologii w Zielonej Górze. Dawne życie zniknęło, zaczęło nowe - trudne, w którym codziennością był szpital... Natychmiast zostało wdrożone leczenie - długie, ciężkie i wykańczające. Mocne dawki chemii z każdym dniem zabierały siły, niszcząc cały organizm... Na dodatek żona we wrześniu 2021 r. przeszła udar, co było początkiem białaczki - tak zdiagnozowali to później lekarze. W ciągu 10 miesięcy spędzonych w szpitalu żona przeszła 4 chemioterapie i biopsję głowy. Doznała sparaliżowania, przez które miała 2-miesieczną rehabilitację. Przez cały czas przebywała głównie w izolatce. Niejednokrotnie jej życie było zagrożone. Ostatecznie Komisja Lekarska zakwalifikowała żonę do autologicznego przeszczepu komórek macierzystych. Nie będę ukrywał - to był trudny czas. Poddano Ewę ciężkiej chemii, a później jej układ odpornościowy został ,,zresetowany" i na nowo musiał się odbudowywać. Jej stan, izolacja, obostrzenia covidowe, dodatkowe zakażenie wewnątrzszpitalne dały mocno w kość. Dobrą wiadomością było to, iż jest dawca szpiku (brat) i tak 22 sierpnia 2022 r. żona przeszła przeszczep szpiku. Pełna nadziei, że teraz będzie tylko lepiej... Żona po przeszczepie wyszła ze szpitala do domu 19 września 2022 r. Co tydzień/dwa tygodnie przyjeżdżamy na kontrolę do Kliniki Hematologii i Przeszczepu Szpiku we Wrocławiu. Z czasem wizyty będą raz w miesiącu. Niestety, wydatki rosną z każdym dniem. Z naszej miejscowości do Kliniki we Wrocławiu jest 204 km w jedną stronę. Nie możemy korzystać z komunikacji miejskiej ze względu na brak odporności żony, a koszty paliwa bardzo obciążają nasz budżet domowy. Do tego dochodzą koszty leków. Mieszkamy razem z córką, a nasz dochód to jedynie zasiłek rehabilitacyjny i moja pensja. Dlatego zwracamy się do Was z prośbą o pomoc i wsparcie - w tym przypadku finansowe. Żona nie marzy o niczym innym jak o powrocie do normalności, zdrowia i sprawności. Każda złotówka ułatwi mojej żonie walkę z tym trudnym przeciwnikiem, doda jej sił i zabierze ogromne zmartwienie! Marzymy tylko o tym, by Ewa mogła skupić się na leczeniu, by nie musiała się stresować, bo to tylko szkodzi... Proszę, pomóżcie. Znaleźliśmy się w trudnej sytuacji, nowej dla całej naszej rodziny. Celem naszej zbiórki jest pokrycie kosztów bieżącego leczenia, dojazdów do szpitala. Potrzebujemy pomocy i przyznam szczerze, że niezręcznie jest mi o nią prosić.

11 205 zł
56%
Logo Alivia

Onkofundacja Alivia

Naszym celem jest walka z rakiem! Codziennie wspieramy chorych na nowotwory złośliwe w finansowaniu leczenia, uczymy i reprezentujemy pacjentów onkologicznych w debacie publicznej. Dowiedz się więcej o naszych działaniach.

Poznaj nas

Warto wiedzieć

News pierwszy

Luty: 308 tys. na leczenie dla chorych na raka

W lutym udało się przekazać naszym Podopiecznym 308 237 zł. Środki te pozwoliły im pokryć nierefundowane wydatki podczas niełatwych zmagań o życie i zdrowie. Ze wsparcia finansowego skorzystało 96 osó...

Czytaj więcej
News pierwszy

Styczeń: 732 tys. na wsparcie dla pacjentów onkologicznych

W styczniu nasi Podopieczni otrzymali pomoc na łączną kwotę 732 328 zł. Środki te pozwolą im na rozpoczęcie lub kontynuację leczenia onkologicznego. Z pomocy skorzystało 128 osób. Wśród nich jest chor...

Czytaj więcej
News pierwszy

Obejmujemy pomocą chorych na raka!

Wszyscy wiemy, jak ogromnym wyzwaniem jest choroba nowotworowa, ale nie zawsze zdajemy sobie sprawę, że jest to wyzwanie również natury finansowej.  W Polsce ponad połowa zalecanych terapii onkologicz...

Czytaj więcej