Przeglądaj profile podopiecznych

Do celu: 3 794 zł

Zbigniew Tomczuk, Lubań

Wsparcie w leczeniu

Szanowni Państwo, mam 60 lat. Do 2018 roku byłem aktywnym zawodowo kierowcą. Mam dwoje dzieci: córkę Agnieszkę i syna Marcina, nastoletniego wnuka Mariusza oraz cudowną wspierającą mnie żonę Gosię. Z zawodu jestem kierowcą-mechanikiem, z zamiłowania majsterkowiczem i zapalonym działkowcem. Do czasu diagnozy byłem energicznym mężczyzną pełnym pasji i wigoru. W wolnym czasie oddawałem się swoim zamiłowaniom majsterkując, naprawiając starocie czy też tworząc własnoręcznie przeróżne konstrukcje ogrodowe. Od blisko czterech lat zmagam się z chorobą nowotworową. W marcu 2018 roku przeszedłem operację usunięcia nerki, po krótkim czasie pojawił się rozsiew choroby do płuc. Od tego momentu rozpoczęła się moja walka z rakiem w oparciu o dostępny w ramach środków NFZ program lekowy. W ramach tego programu dla pacjentów z nowotworem nerki dostępne są jedynie dwie linie lekowe. Poddany zostałem leczeniu w ramach obu linii. Niestety zastosowane leczenie nie spowodowało regresji choroby. W okresie luty-marzec 2021 roku rozpoczęto u mnie nowoczesną terapię immunologiczną lekiem Nivolumab. Niestety leczenie zostało przerwane z uwagi na brak możliwości dalszego finansowania Nivolumabu ze środków NFZ w ramach programu lekowego. Znalazłem się w dramatycznym położeniu, dalsze leczenie ze środków publicznych jest niemożliwe. Od czasu zakończenia przyjmowania Nivolumabu przeprowadzono u mnie badania obrazowe stwierdzające odpowiedź mojego organizmu na zastosowane leczenie. Ostatnie badania wykonane we wrześniu wykazały widoczną regresję wszystkich zmian w płucach. Zastosowanie Nivolumabu okazało się skuteczne i dało nadzieję na zwycięską walkę z chorobą. Koszt wznowienia przerwanej terapii immunologicznej – pierwszy cykl tj. 4-miesięczne leczenie to około 70-75 tys. zł – przekracza moje możliwości finansowe. Znajdując się w tak trudnej sytuacji, zdecydowałem się wystąpić do Państwa z prośbą o wsparcie. Proszę o pomoc i dziękuję za każdą złotówkę! Zbyszek z rodziną.

51 205 zł z 55 000 zł

93%

Do celu: 3 896 zł

Stefi Sisinoczka, Witkow

Zbiórka na leczenie dla Stefanii

Cześć, nazywam się Stefania. Mam 37 lat. Jestem mamą dwójki dzieci - Marysia ma 10 lat, a Kasia 8. Choroba zaskoczyła mnie znienacka. Zaczęło się od zmęczenia, ciągłego zmęczenia... Nie mogłam sobie wytłumaczyć, skąd się bierze! Aż pewnego razu kładłam się spać i zakłuło mnie w lewej piersi. Wystraszyłam się bólu i wyczułam w piersi guza. Niezwłocznie zgłosiłam się do ginekologa, późnej zlecono mi biopsję, a we wrześniu dowiedziałam się, że mam raka piersi. Świat mi się zawalił. Nie mogłam się pozbierać... Najbardziej boję się o dzieci. Boję się, że zostaną bez mamy... Proszę o pomoc w poniesieniu kosztów leczenia.

8 103 zł z 12 000 zł

67%

Do celu: 3 913 zł

Dominik Kosiło, Szczecin

Leczenie onkologiczne, lekarstwa, nierefundowane badania

Na imię mam Dominik, moja walka z rakiem rozpoczęła się w 2010 roku i trwa nadal. Obecnie mam 34 lata.Zdiagnozowano u mnie zespół chorobowy MEN II B złośliwy rak tarczycy w stadium rozsiewu do kośćca z podejrzeniem rozsiewu do płuc. Do tej pory przeszedłem kilka operacji, wiele badań i radioterapię. Usunięto mi całkowicie tarczycę, węzły chłonne szyi, nadnercza z powodu guzów chromochłonnych oraz guzy w okolicy kręgosłupa i aorty.Na początku leczenia poziom Kalcytoniny wynosił 2 tysiące, obecnie jest na poziomie powyżej 100 tysięcy i wciąż rośnie. Przed diagnozą miałem plany i marzenia jak każdy młody człowiek. Teraz nie mam siły ani możliwości żyć normalnie. Choroba wyczerpuje mnie psychicznie i fizycznie. Potrzebuję wsparcia na leki, badania i leczenie nierefundowane przez NFZ. Wierzę w wielkie serce ludzi i ich dobroć.

16 086 zł z 20 000 zł

80%

Do celu: 3 935 zł

Paulina Dąbrowska, Brwinów

Na tę chwilę zawieszam zbiórkę. Bardzo dziękuję za Wasze wsparcie.

Mam na imię Paulina, mam 29 lat, od prawie 6 lat jestem szczęśliwą mężatką, a od 2,5 roku najszczęśliwszą mamą urwisa Tymka. Jestem młodą, aktywną zawodowo, pełną życia i planów dziewczyną, która uwielbia tańczyć. W sierpniu 2017 zupełnie przez przypadek, bo podczas codziennej kąpieli w prawej piersi znalazłam takie bardzo małe "coś", sama nie byłam pewna, czy to jakaś zmiana czy tylko mi się wydaje, a na pewno nie dopuszczałam nawet myśli, że to "coś" może okazać się czymś złym. Po miesiącu przy okazji kontrolnej wizyty u ginekologa pokazałam moje znalezisko, zlecono kontrolne USG piersi, zalecono profilaktyczną wizytę u onkologa (wizyta 13.10.2017 - żeby było śmieszniej, był to piątek), a po wizycie biopsja, ale to też tylko dlatego, że takie są procedury, bo na każdej z tych wizyt słyszałam, że to ma być tylko włókniak, coś niegroźnego. Niestety po 4 dniach od biopsji telefon ze szpitala: "Prosimy stawić się na wizytę jeszcze w tym tygodniu, są wyniki biopsji", a później to już tylko kolejne badania potwierdzające wstępną diagnozę i z każdą kolejną wizytą dochodziły kolejne cegiełki do tego i tak już ciężkiego plecaka. Początkowo nie dowierzałam, później czułam rozgoryczenie: "dlaczego właśnie ja?" i ogromny strach, że moje życie właśnie się kończy. Do tej pory czasami myślę, że to zły sen i trochę nie wierzę, że mam raka. Moje normalne życie i plany nagle musiałam odwiesić na lepsze czasy, a zamiast realizować plany o drugiej ciąży musiałam zacząć leczenie. Nie mogłam i chyba do tej pory nie mogę pogodzić się z tym, że to los zadecydował za mnie i moje życie nie może się toczyć według moich zasad, tylko jednak wszystko podporządkowane jest mojej chorobie. Dziś już wiem, że to małe "coś" to był i nadal jest złośliwy rak piersi z receptorami potrójnie ujemnymi (dla niewtajemniczonych taki trochę gorszy raczek) i jakby było mało, od stycznia 2018 wiem, że to, że zachorowałam to nie jednorazowy wybryk mojego organizmu, tylko genetyczne obciążenie, mam mutację genu BRCA1, która zwiększa ryzyko zachorowania na raka piersi w ciągu życia do 50-70% i zostanie ze mną już do końca. Od grudnia 2017 leczę się, przyjmuję chemię. Mój schemat to 16 wlewów, po chemioterapii czeka mnie operacja, bo trzeba wyciąć tego intruza. Początkowo miała to być operacja oszczędzająca, ale ze względu na mutację przede mną chyba najcięższa w życiu decyzja o obustronnej mastektomii z rekonstrukcją, usunięciu sobie piersi dla własnego zdrowia i komfortu dalszego życia. Właśnie na ten cel zbieram środki, dlatego znalazłam się w tym miejscu i proszę o datki, choć jest to cholernie trudne, bo zawsze starałam się być niezależna i proszenie o pomoc przychodziło mi z trudem, ale teraz chodzi o moje życie... Na NFZ mogę usunąć i zrekonstruować tylko chorą pierś, takie jest prawo... Zdrową pierś mogę usunąć i zrekonstruować tylko prywatnie. Profilaktyczna obustronna mastektomia w wieku 29 lat to nie jest moja fanaberia, to walka o normalne życie bez piętna choroby nowotworowej. Nie chcę mieć poczucia, że moje piersi są jak cykająca bomba, która w każdej chwili może wybuchnąć. Są to niestety bardzo kosztowne operacje, a my jesteśmy przeciętną rodzinką, oboje z mężem pracujemy, wychowujemy małego synka, przed zdiagnozowaniem choroby kupiliśmy nasze wymarzone mieszkanie, oczywiście na kredyt. Obecnie wykańczamy mieszkanie, co pochłania nasz niemal cały budżet domowy i po prostu nie stać nas na wyłożenie extra 50000 zł, bo z takimi kosztami trzeba się liczyć przy mastektomii z jednoczesną rekonstrukcją. Ja będę żyć, nie poddaję się i walczę, bo mam dla kogo żyć. Chcę wygrać z tą chorobą i chcę, żeby kolejne lata mojego życia nie upływały pod znakiem lęku, że choroba może jeszcze wrócić. Chcę ryzyko zmniejszyć do minimum. Wasz gest dobrej woli może mi w tym pomóc. Dziękuję!

56 064 zł z 60 000 zł

93%

Do celu: 3 955 zł

Anna Strach, Wąwolnica-Kolonia

Zbiórka na leczenie raka piersi w trakcie chemioterapii

Witam, Mam na imię Ania i mam 51 lat. Zdiagnozowano u mnie nowotwór złośliwy piersi z naciekami. Miałam już wszczepiony port 2 miesiące temu, a niecały miesiąc temu przeszłam drugą operację, ponieważ nastąpiły przerzuty do węzłów chłonnych. Jestem osobą radosną i uśmiechniętą, ale w obecnej chwili uśmiech i radość prysły niczym pyłek na wietrze. Renta chorobowa skończyła mi się w lipcu, udałam się do MOPSu, ale żadnej pomocy nie uzyskałam. Będę miała zastosowaną radioterapię oraz przeprowadzoną operację prawej piersi, gdzie jest nowotwór złośliwy, a także lewej, gdzie jest łagodny. Proszę ludzi dobrej woli i o ogromnym sercu o wsparcie finansowe na dojazdy do szpitala (80 km), jak również na opatrunki czy też leki, a nawet na zbilansowaną dietę w trakcie leczenia. Tak jak już wspomniałam, zostałam bez środków finansowych. Z góry serdecznie dziękuję za pomoc oraz za przeczytanie mojej prośby. Pozdrawiam, Ania

45 zł z 4 000 zł

1%

Do celu: 3 988 zł

Małgorzata Kubanek, Zabrze

Chcę żyć dla moich córek - pomóż mi w walce z rakiem!

Witam, mam na imię Gosia i mam 30 lat. Jestem mamą dwóch cudownych dziewczynek: Amelka ma 5 lat, Laura skończyła 3 miesiące. Tak bardzo nie chcę ich opuszczać, lecz nie wiem, jakie plany w tym układzie ma mój nowotwór! W 28 tygodniu ciąży pobrano mi węzeł chłonny do badania histopatologicznego - wynik był szokujący! Dowiedziałam się, że moje węzły chłonne zaatakował rak, lecz niestety nie tu było jego źródło. Dalsze konsultacje oraz badania doprowadziły lekarzy do diagnozy: to nowotwór złośliwy nosogardzieli. Mój świat się zawalił. Czas ciąży pełen radości, wyczekiwania na swoje kolejne szczęście przerodził się w strach o zdrowie dziecka, o to kiedy będzie trzeba rozwiązać ciążę, czy dziecko będzie w stanie funkcjonować na świecie w tak szybkim czasie. Towarzyszyła mi obawa o swoje zdrowie, jak to będzie, czy dam radę, jak zareaguję na chemię i radioterapię, czy będę w stanie być mamą dla swoich córek, aż w końcu myśl o tym, jak długo jeszcze będzie mi dane wychowywać swoje córki... Lekarze postanowili rozwiązać ciążę w 34 tygodniu i 22.07.20 r. przyszła na świat moja druga córka. Jako wcześniak urodziła się z wrodzonym zapaleniem płuc oraz miewała bezdechy, przez co jakiś czas musiała przebywać w inkubatorze, był jej podawany tlen, karmiono ją sondą i przyjmowała antybiotyki. Dzięki Bogu w 7 dobie życia córki wyszliśmy do domku. Cieszę się każdym dniem spędzonym z córkami oraz rodziną. W sierpniu musiałam się stawić na oddział onkologii na pierwszą chemioterapię, a od listopada rozpoczęłam radioterapię. Zebraną kwotę przeznaczę na potrzeby związane z moją chorobą: głównie na specjalistyczne jedzenie, które pomoże mi nabrać sił przed oraz w trakcie terapii, na leki, które będę musiała przyjmować po każdej chemii oraz na dojazdy do instytutu onkologii i innych potrzebnych lekarzy. Z całego serduszka dziękuję każdej osobie, która mi pomaga, abym mogła żyć dla swoich dzieci oraz rodziny. Jestem wdzięczna za każdą możliwą pomoc. Pozdrawiam, Gosia

11 011 zł z 15 000 zł

73%

Do celu: 4 004 zł

Beata Maślanka, Łódź

Pomóż mi opłacić rehabilitację, leki, konsultacje i dojazdy.

Nazywam się Beata Maślanka, mam 50 lat i mieszkam w Łodzi. Od urodzenia choruję na porażenie mózgowe dziecięce, a w maju 2018 roku zachorowałam na raka zagięcia esicy jelita cienkiego. Diagnoza lekarska powaliła mnie z nóg. Choroba była na tyle zaawansowana, że w lipcu 2018 r. przeszłam radioterapię z chemioterapią, bo guz w jelicie miał rozmiar 8 cm. W listopadzie 2018 r. przeszłam operację usunięcia guza wraz z macicą i przydatkami, operacja trwała 7 godzin. Od dawna zmagam się z porażeniem mózgowym z niedowładem kończyn dolnych, a teraz jeszcze trudniej mi się poruszać. Prowadzę sama gospodarstwo domowe, utrzymuję się z renty socjalnej. Moje środki na utrzymanie nie wystarczają na leczenie, na badania u specjalistów, na leki oraz na rehabilitację medyczną. Proszę o wsparcie. Z góry dziękuję za dobre serce. Na leczenie potrzebuję 20 tysięcy zł. Pieniądze te potrzebne mi są na rehabilitację medyczną. Długotrwały pobyt w szpitalu i ciężka operacja spowodowały, że mam kłopoty w poruszaniu się i z codziennym funkcjonowaniem. Chemia spowodowała neuropatię i osłabienie mięśni oraz kłopoty w poruszaniu się i wykonywaniu wszystkich prac manualnych. Nie jestem w stanie przejść niewielkiego odcinka drogi ani wykonać jakiejkolwiek pracy w domu. Choroba ta zabrała mi resztki radości życia.

995 zł z 5 000 zł

19%

Do celu: 4 139 zł

Monika Maksoń, Skarżysko-Kamienna

Monika potrzebuje pomocy w leczeniu raka płuca.

Mam na imię Monika. Mam 48 lat i kochaną córkę Kamilę, lat 24. Pierwsze objawy choroby pojawiły się u mnie nagle w kwietniu 2012 r. W lipcu 2012 r. po przeprowadzonych badaniach zapadła diagnoza RAK PŁUCA z przerzutami do węzłów chłonnych szyjnych. Niczego w życiu tak się nie bałam, jak tej choroby. To było jak wyrok, cały czas krążyły myśli o najgorszym. Byłam przerażona, miałam przed oczami moją nieletnią wtedy córkę, która wychowywała się bez ojca. Jednak otrzymując duże wsparcie mojej najbliższej rodziny, musiałam wziąć się w garść dla moich bliskich, a szczególnie dla mojej jedynej córki. Najgorsza jest w tej chorobie ta niepewność jutra, ciągłe obawy. Zawsze wierzyłam w ludzi i niosłam im pomoc, teraz sama potrzebuję tej pomocy. Od listopada 2012 r. do kwietnia 2013 r. przeszłam cykl chemioterapii. Nastąpiła lekka poprawa. Jednak w październiku 2014 r. choroba znowu dała o sobie znać i od tej pory, aż do chwili obecnej poddawana jestem ponownej chemioterapii, tylko w postaci tabletek. Leczenie to spowodowało ponowne uśpienie choroby. Niestety może to trwać nawet kilka lat i niesie za sobą uciążliwe dolegliwości i skutki uboczne. Wiąże się to również z wieloma comiesięcznymi wizytami u specjalistów, kontrolami i badaniami. Wyjazdy oraz leki pochłaniają znaczne środki finansowe, co jest bardzo dużym utrudnieniem dla mnie. W 2018 r. nastąpiła progresja mojej choroby i koniec leczenia w Świętokrzyskim Centrum Onkologii. Musiałam szukać w innym miejscu pomocy. Na szczęście udało się i leczona jestem od września 2018 r. w Centrum Onkologii w Warszawie. Ja zawsze byłam osobą wesołą, pełną optymizmu i mimo wszystko dalej taką pozostałam, daje mi to siłę do walki z tą podstępną chorobą. Ogólnie bardzo lubię spacery, poznawać nowe miejsca, muzykę, taniec. Mieszkam z córką Kamilą, której pasją jest stylizacja paznokci. Sprawdza się w tym, co robi i cały czas kształci w tym kierunku. Jestem bardzo wdzięczna za okazaną mi do tej pory pomoc oraz wsparcie najbliższych i znajomych.

25 860 zł z 30 000 zł

86%

Do celu: 4 307 zł

Marta Tajchman, Otrębusy

Gdy los podcina ci skrzydła - zbiórka na leczenie raka piersi z przerzutami i rehabilitację

Nazywam się Marta Tajchman, mam 50 lat, kochającą rodzinę (przed chwilą zostałam babcią najsłodszej wnuczki na świecie), duże grono bliższych i dalszych przyjaciół oraz wiele pasji, z których największą jest przyroda, a zwłaszcza ptaki. Z zawodu jestem tłumaczką, a prywatnie prowadzę bardzo aktywne życie - latem góry, rowery i kajaki, zimą biegówki, a cały rok – zumba, joga, pilates oraz bliskie i dalsze wycieczki z lornetką na obserwacje ptaków. W 2023 r. po pierwszej w życiu profilaktycznej mammografii dowiedziałam się, że mam raka piersi (który nie był widoczny we wcześniejszych badaniach USG). Po operacji usunięcia zmian w piersi okazało się, że są przerzuty do węzła wartowniczego. 15.04.2024 r. czeka mnie usunięcie wszystkich węzłów pachowych, a później chemio- i radioterapia, a być może kolejna operacja, jeśli wykryte zostaną inne przerzuty (jestem w trakcie diagnostyki). Chyba mało kto spokojnie przyjąłby taką diagnozę… Ja z powodu związanego z tym stresu leczę się obecnie na nadciśnienie i depresję. Choroba zbiegła się w czasie z fatalną sytuacją w mojej branży – sztuczna inteligencja drastycznie ograniczyła liczbę zleceń dla tłumaczy. W ostatnim czasie dwukrotnie zawieszałam działalność z powodu braku przychodów. W związku z tym, mimo że otrzymałam miesięczne zwolnienie po operacji, okazało się, że nie przysługuje mi świadczenie chorobowe ani zwolnienie ze składek ZUS (to koszt ok. 2000 miesięcznie – prowadzę własną działalność). Koszty dojazdów na chemio- i radioterapię, nierefundowanych badań i rehabilitacji są więc dla mnie dużym obciążeniem, a po kolejnej operacji i w trakcie leczenia moje możliwości pracy będą jeszcze bardziej ograniczone. Zawsze byłam samodzielna, nie lubię i nie umiem prosić o pomoc, ale teraz myślę głównie o tym, na jak długo wystarczy mi oszczędności i sił psychicznych. Będę wdzięczna za każdą wpłatę na moją zbiórkę.

693 zł z 5 000 zł

13%

Do celu: 4 386 zł

Sylwia Tryk, Łęczna

Z ogromnym smutkiem zawiadamiamy, że Sylwia odeszła...

Z ogromnym smutkiem zawiadamiamy, że Sylwia odeszła... Składamy szczere wyrazy współczucia jej rodzinie i bliskim, Zarząd Fundacji Alivia. Zbiórka Sylwii została zamknięta. Prosimy nie przekazywać darowizn na ten cel. ………………………………………………………..***…………………………………………………………. Z bólem serca zwracam się o pomoc dla mojej córki Sylwii (38 lat). Przez cały okres choroby, od początku radziliśmy sobie całą rodziną sami, lecz nadszedł czas, że teraz my potrzebujemy pomocy. W listopadzie 2022 roku córka dostała przerażającą diagnozę: trójujemny rak piersi z przerzutem do węzłów chłonnych. Był płacz i przerażenie, ale i determinacja do wygrania tej walki. Zorganizowaliśmy wszystkie możliwe sposoby do pokonania tego potwora. Córka przeszła chemioterapię, w sierpniu miała operację oszczędzającą, potem dostaliśmy wynik: "100% odpowiedzi na chemioterapię". To była ta iskra... Widziałam moje dziecko pełne szczęścia, prawdziwego szczęścia. Zdjęcie profilowe było zrobione właśnie w tym momencie. We wrześniu tego roku zaczęliśmy radioterapię. Miało być 20 lamp co tydzień. Było 15. Po około 10 córka zaczęła skarżyć się na ból głowy i kręgosłupa. W szpitalu onkologicznym odsyłali ją z tabletkami przeciwbólowymi. Objawy narastały: doszło podwójne widzenie, bardzo silny ból, nudności, wymioty. W momencie kiedy nie mogła chodzić o własnych siłach i zemdlała z bólu, trafiła do szpitala na oddział paliatywny. Tam postawili szybką diagnozę po punkcji: zapalenie opon mózgowych. Przewieźli ją do szpitala zakaźnego. 15.10 dostała pierwszego ataku padaczki, więc została przewieziona do kolejnego szpitala. Tam również dostała ataku padaczki i kontakt z nią się urwał. Zasnęła, budziła się tylko na chwilę, i trwało to cały kolejny tydzień. Od 03.10 do 19.10 dostawała same kroplówki z antybiotykami, leki przeciwbólowe, a organizm słabł, ponieważ córka z bólu nie mogła jeść, wymiotowała. Dopiero 20.10 dostała dożywianie dożylne i jej stan powoli zaczął się poprawiać, lecz już widać zmiany neurologiczne i jak daleka droga jeszcze przed nami. Badanie rezonansem potwierdziło przerzut meta do móżdżku, teraz po raz kolejny jest sprawdzany płyn mózgowo-rdzeniowy, gdzie również wykryto komórki, których nie powinno tam być. Córka kwalifikuje się już do dalszego leczenia, ale zanim to nastąpi, musimy już zacząć rehabilitację, ponieważ jeśli nie będzie w stanie stanąć o własnych siłach lub chociażby sama siąść na wózek, to onkologicznie nie będzie można jej pomóc. Konsultujemy się aktualnie z najlepszym onkologiem w Polsce, ponieważ nie można już popełnić żadnego błędu w leczeniu. Od tego lekarza dzieli nas 335 km, a wizyty są prywatne. Tak jak wspomniałam, musimy zacząć kosztowną rehabilitację, ponieważ po miesiącu leżenia mięśnie nóg bardzo osłabły. Córka mimo cierpienia walczy, bo ma dla kogo. W domu czeka na nią 8-letnia córeczka, która nie wie, w jakim stanie aktualnie jest jej mama, ale marzy o tym, aby pójść z nią na spacer i aby mama była już razem z nią, zdrowa... A my robimy wszystko, co możliwe, dlatego bardzo proszę o wsparcie nas w tej walce.

25 613 zł z 30 000 zł

85%

Do celu: 4 415 zł

Kateryna Svietailova, SŁUPSK

Pomóż mi w walce z nawrotem choroby!

Mam na imię Kateryna. Przyjechałam do Polski z Ukrainy, bo tam, gdzie mieszkałam, trwała wojna! Znalazłam pracę i mieszkanie w Słupsku. Niestety zachorowałam na nowotwór złośliwy szyjki macicy. Podjęłam leczenie, walczyłam o siebie i się udało! Po wyjściu ze szpitala trwała pandemia, a ja musiałam znaleźć pracę. Kiedy wreszcie się udało, otrzymałam informację, że nowotwór wrócił i że są przerzuty. Nie mam oszczędności, bo podczas pandemii musiałam przetrwać. Potrzebuję pomocy w zakupie leków, opłaceniu badań oraz konsultacji lekarskich.

585 zł z 5 000 zł

11%

Do celu: 4 416 zł

Klaudia Rother, Świętochowice

Dziękuję za wszystkie wpłaty! Na tę chwilę zawieszam zbiórkę.

Witam kochani, jestem Klaudia, mam 32 lata, męża oraz dwójkę kochanych dzieci, dla których bardzo chcę żyć. W zeszłym roku moje życie zmieniło się całkowicie. Był środek lata, a ja zaczęłam coraz gorzej się czuć. Miałam stany podgorączkowe, ciągle było mi słabo. Poszłam do lekarza i zrobiłam badania. Okazało się, że mam ogromnego guza w brzuchu. Z dnia na dzień trafiłam do szpitala. Operacja wykazała raka jajnika - złośliwy potworniak niedojrzały. Wycięli mi ogromny guz, narząd rodny wraz z przydatkami oraz przerzuty w jelicie i wyrostek robaczkowy. Operacja była długa, ale wszystko skończyło się pomyślnie. Zostały guzy na otrzewnej, których się nie operuje. Sześć tygodni po operacji trafiłam do Gliwic, tam rozpoczęłam chemioterapię. Niestety po pierwszym kontrolnym badaniu Tomografii Komputerowej okazało się, że chemia nie podziałała, są liczne przerzuty do wątroby, których nikt mi nie zoperuje. Lekarze zdecydowali o innej chemii, lecz ja czuję się coraz gorzej. Guzy rozrastają się w szybkim tempie. Kolejna chemia nie chce cofnąć choroby. PROSZĘ KOCHANI, każda złotówka jest dla mnie bardzo ważna. Chciałabym jeszcze pożyć, odchować dzieci. Może jest leczenie innymi metodami, lecz nie stać mnie na nie.

583 zł z 5 000 zł

11%

Zbiórki

Oświadczam, że zapoznałam/zapoznałem się i akceptuję treść Zgody marketingowej.