Alivia Onkozbiórka - Przeglądaj profile podopiecznych | Alivia Onkofundacja

Do celu: 3 554 zł

Anna Bukowska, Kraków

Ania walczy z bardzo rzadkim nowotworem kości.

Nazywam się Anna Bukowska, mam 37 lat, jestem żoną i mamą 12-letniego Patryczka. W 2004 roku dowiedziałam się, że choruję na bardzo rzadki nowotwór kości - jest to histiocytoza z komórek Langerhansa. Wówczas usunięto mi dwa guzy z głowy, które naciekały oponę mózgową. Było dobrze!!! Pracowałam, wyszłam za mąż, urodziłam synka. Niestety, w 2010 roku koszmar powrócił - dowiedziałam się, że doszło do kolejnych przerzutów choroby. Znajdowały się w przysadce mózgowej oraz na odcinku piersiowym kręgosłupa (nastąpiło złamanie jednego kręgu), nieliczne guzki w płucach oraz guz na kości łonowej. To całkowicie zmieniło moje życie i mojej kochanej rodziny. Byłam osobą energiczną, szczęśliwą, uwielbiałam swój zawód fryzjerki. Jednak musiałam przerwać pracę, muszę utrzymywać się ze skromnej renty. Jestem już po dwóch rodzajach chemii i niestety, nie ma poprawy. Obecnie rozpoczęłam trzeci rodzaj chemii, który miał trwać rok! Po tak długiej i wyczerpującej chemioterapii przyplątał się kolejny problem! Okazało się, że w sercu w prawym przedsionku mam trzy potężne guzy! Zoperowano mnie, ale ślad pozostał, codziennie jak patrzę na klatkę piersiową to przypomina mi się ten wyrok jaki usłyszałam od lekarzy TRZEBA OPEROWAĆ. Ale tak sobie mówię, że dzięki tej kresce ŻYJĘ I TO JEST NAJWAŻNIEJSZE!!! Niestety niedługo po operacji na serce zaczęły się problemy z tarczycą, zaatakowała mi serce i trzeba było szybko działać, bo serduszko było słabe, dostałam aktywny radio-jod i ujarzmiliśmy tarczycę! I tak ciągle zmagam się z powikłaniami po chemii. Dość, że mnie nie wyleczyła to jeszcze zrujnowała całkowicie mój organizm... 2016 roku we wrześniu usłyszałam, że mam stan przedrakowy szyjki macicy i TRZEBA OPEROWAĆ!!! To była pierwsza operacja. W lutym 2018 r. odbyła się kolejna - operacja kręgosłupa piersiowego - bo guz, który miałam na kręgosłupie doprowadził do złamania kręgu i zagrażał mi PARALIŻ nóg, a w gorszym wypadku PARALIŻ rąk i nóg. Bardzo się bałam, bo operacja też niosła za sobą efekty uboczne takie jak ten straszny PARALIŻ. ALE NIE PODDAŁAM SIĘ I WYGRAŁAM!!!! Mogę chodzić! Pan Bóg czuwa i daje mi siły do walki. Postawił mi na drodze cudownego lekarza, który zna tą moją rzadką chorobę i teraz po tylu latach wiem, że jestem w dobrych rękach. I nikt już nie eksperymentuje na mnie. Jak to miało miejsce do tej pory. Mój upór w poszukiwaniu lekarza, od którego nie usłyszę "nie wiem co zrobić" , i wiara w to, że znajdę odpowiedniego lekarza odniosły SUKCES!!!!!! W dalszym ciągu siedzę na tak zwanej tykającej bombie, ale wiem, że u boku mam profesjonalnego lekarza, który trzyma rękę na pulsie. Mam teraz w sobie ogromny spokój. Obecnie co rano dzień zaczynam od garści tabletek. Moim największym marzeniem jest usłyszeć od lekarzy, że jestem ZDROWAAAAAAA!!! Kolejną walkę jaką toczę to jest walka z naszym ZUSem. Obecnie zawieszono mi rentę. Od stycznia nie mam wypłacanej, bo nie zgodziłam się z decyzją ZUS i walczę o rentę na stałe. Ich nie obchodzi czy człowiek ma za co żyć - zawieszą i koniec. ALE JA SIĘ NIE PODDAM !!!! Nie teraz i nie po tym co przeszłam. Zwracam się do wszystkich Ludzi Dobrej Woli z prośbą o pomoc To MĄŻi SYNEK. To właśnie oni dają mi siłę do dalszej walki i znoszenia skutków ubocznych leczenia i choroby. To dzięki nim się nie poddaję i staram się wykorzystać każdą szansę. Chcę uczestniczyć w dorastaniu mojego Syna i móc wspierać go w odkrywaniu piękna życia oraz zestarzeć się z moim kochanym Karolkiem. Wierzę, że wiele osób wesprze realizację tych marzeń, a właściwie jednego, bardzo prostego: żeby wrócić do zdrowia! Za każde, nawet najmniejsze wsparcie z całego serca dziękuję! Wiele małych gestów tworzy życzliwy Świat. O takim właśnie Świecie opowiadam mojemu synkowi. Ania Darowizny na rzecz leczenia Ani można przekazywać za pomocą płatności on-line, karty płatniczej, PayPal lub tradycyjnego przelewu. Aby dokonać wpłaty, kliknij na przycisk "Wspomóż" w niebieskim prostokącie.

46 445 zł

92%

Do celu: 3 586 zł

Bogusława usława-Król, Świeszyno

Proszę o wsparcie w leczeniu nowotworu wątroby.

Witam. Mam na imię Bogusława. Mam 53 lata i jestem spełnioną, pełną życia żoną, mamą i babcią. Od urodzenia mieszkam w Świeszynie, niewielkiej, malowniczej miejscowości niedaleko Koszalina. W wolnych chwilach, z dala od miejskiego zgiełku, uwielbiam spędzać wolny czas będąc na świeżym powietrzu. Odpoczywam spacerując, porządkując przydomowy ogród, dyskutując przy kawie z bliskimi i angażując się w życie lokalnej społeczności. Od niespełna 30 lat pracuję w dużym, sieciowym sklepie. Praca sprawia mi wielką satysfakcję głównie z powodu braku monotonii. Dzięki niej mam sporo ruchu i możliwość pracy z niezliczoną ilością ludzi, zarówno współpracowników, jak również klientów. Jestem osobą pogodną, żywiołową i pracowitą. Wraz z mężem zawsze staraliśmy się wpajać trójce naszych dzieci, że rodzina, szczerość, pracowitość to najważniejsze wartości w życiu. Los poddał nas próbie po raz pierwszy 25 lat temu, gdy poważnemu wypadkowi uległ mój mąż. Pierwsze diagnozy brzmiały jak wyrok - wózek inwalidzki. Dzięki wytrwałości, ciężkiej pracy i wsparciu najbliższych udało się pokonać przeciwności. Dziś mąż jest w stanie nie tylko samodzielnie się poruszać, ale mimo niepełnosprawności pracować, dbać o dom i rodzinę. To wszystko scementowało nas jeszcze bardziej i uwrażliwiło na krzywdę i potrzeby innych. Kolejny cios los zadał w czerwcu 2018 r. - nowotwór złośliwy wątroby..., ale po kolei. Jednego ze styczniowych wieczorów, odpoczywając po pracy w domu, poczułam silny, przenikliwy ból brzucha. Gdy tradycyjne metody zawiodły, a dolegliwości nasilały się, wezwaliśmy pogotowie ratunkowe. Niechętnie zabrano mnie na SOR w Koszalinie.Tam, po wielu godzinach oczekiwania stwierdzono, że to jedynie niestrawność, i że muszę odpocząć. Wówczas w głowie zapaliła się pierwsza lampka ostrzegawcza, ale za radą lekarzy postanowiłam więcej odpoczywać. Po kilku tygodniach bóle wróciły. Postanowiliśmy, że powinnam dokładnie się przebadać i odnaleźć przyczynę występujących dolegliwości. Po tygodniach prywatnych (dla zaoszczędzenia czasu) wizyt, serii badań i analiz, podczas kolejnego badania USG jamy brzusznej, lekarza jednej z prywatnych, koszalińskich przychodni zaniepokoił guz na wątrobie (!). Po wizycie i kolejnych badaniach w rekomendowanym przez koszalińskich lekarzy Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. Janusza Korczaka w Słupsku, postawiono, do dziś budzącą we mnie lęk, diagnozę - nowotwór wątroby. Przez kolejne dni, tygodnie czas przyspieszył. Niezliczone i niekończące się rozmowy telefoniczne, konsultacje ze specjalistami z kolejnych klinik, szpitali, ze znanymi naszym znajomym lekarzami... Jakie podjąć kroki? Kto podejmie się leczenia? Czy konieczna jest operacja? Rokowania? Chemioterapia? Radioterapia? Kiedy? Gdzie? Odpowiedź zwykle była podobna, niepomagająca – „proszę czekać…” 1 października 2018 r. w Klinice Chirurgii Wątroby i Chirurgii Ogólnej Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 im. dr Antoniego Jurasza w Bydgoszczy przeszłam operację usunięcia prawego płata wątroby i pęcherzyka żółciowego. Po tygodniowej obserwacji, pełna obaw, ale i nadziei opuściłam szpital i wróciłam do domu. Po kolejnych tygodniach konsultacji, specjaliści nie byli zgodni co do dalszego leczenia. Przeprowadzono ponowne badania, które przyniosły kolejne, niepokojące wyniki, tzn. zmiany, będące (mówiąc wprost) zmianami nowotworowymi. Lekarze z Bydgoszczy z powodu m.in. złego stanu wątroby nie byli zgodni co do dalszego leczenia, dlatego zalecili mi wizytę i konsultacje w Centrum Onkologii – Instytucie im. Marii Skłodowskiej – Curie w Warszawie. Pełni kolejnych obaw, z teczką pełną licznych dokumentów, wyników badań, opinii, pojechaliśmy do Warszawy. Sprawy nabrały tempa. Zdecydowano o podjęciu leczenia skojarzonego- chemio i radioterapii. 14 stycznia 2019 r. (rok po pierwszych symptomach) przyjęłam pierwszą z serii chemioterapii. Zmęczona, ale pełna nadziei walczę z chorobą dla siebie i bliskich. Ciężka choroba jaką bez wątpienia jest rak przynosi ze sobą nie tylko strach, niepokój, zmęczenie chorego i bliskich, ale niestety też duże koszty leczenia. Kolejne wizyty, konsultacje, badania, analizy, dojazdy do coraz bardziej oddalonych od Koszalina placówek medycznych, hotele, kosztowne lekarstwa, a także dieta, którą muszę stosować mocno nadszarpnęły domowy budżet. Ostatni rok pochłonął, nie nasze siły i nadzieje, bo tego nam nigdy nie zabraknie, lecz oszczędności… Zawsze byłam osoba pomocną i służącą radą. Z uwagą i zaangażowaniem starałam się służyć innym. Dziś to ja zwracam się z prośbą o wsparcie. Uprzejmie proszę wszystkich ludzi dobrego serca o przekazanie nawet najmniejszego wsparcia finansowego i jednocześnie z całego serca za każdą taką pomoc bardzo dziękuję. Darowizny na rzecz mojego leczenia można przekazywać za pomocą płatności on-line, karty płatniczej, PayPal lub tradycyjnego przelewu. Aby dokonać wpłaty, kliknij na przycisk "Wspomóż" w niebieskim prostokącie.

16 413 zł

82%

Do celu: 3 655 zł

Juliusz Kubiak, Odolanów

Pokrycie pierwszego etapu leczenia raka wątroby i skóry

Mam na imię Juliusz, mam 50 lat, jestem kochającym mężem i ojcem wspaniałej niespełna trzynastoletniej córki, Aleksandry. Do tej pory wiodłem spokojne szczęśliwe życie. Aczkolwiek już w wieku szkolnym zachorowałem na chłoniaka, walka trwała 3 lata. Zakończyła się sukcesem. Myślałem, że to co najgorsze jest już poza mną, niestety myliłem się... Po ponad 30 latach choroba znowu się odezwała - tym razem rak wątroby z przerzutami do węzłów chłonnych oraz nowotwór podstawnokomórkowy skóry. Obecnie jestem po operacji guza wątroby oraz usunięciu węzłów chłonnych. Kolejna operacja zmiany skórnej planowana jest na 10 lutego. Dalsze leczenie to chemioterapia, jednak jak się okazało w moim przypadku lek Nexavar 200 (substancja czynna - sorafenib) nie jest refundowany przez NFZ. Dlatego mam ogromną prośbę do ludzi dobrej woli o wsparcie finansowe, dzięki któremu mógłbym pokryć koszty zakupu leku oraz leczenia. Wstępne koszty pierwszego etapu leczenia zostały określone na poziomie 20.000 tys. zł. Darowizny na rzecz mojego leczenia można przekazywać za pomocą płatności on-line, karty płatniczej, PayPal lub tradycyjnego przelewu. Aby dokonać wpłaty, kliknij powyżej na czerwony przycisk "Pomóż" w niebieskim prostokącie.

16 344 zł

81%

Do celu: 3 713 zł

Iwona Demuth, Pleszew

Jestem chora na raka jajnika.

Choruje od 2015 r. na raka jajnika z przerzutami na otrzewną i przewód pokarmowy. Jestem już po dwóch operacjach HIPEC tj. po operacji chirurgicznego usunięcia nowotworu. W trakcie tej procedury do brzucha podawana jest gorąca chemia, która usuwa mikro-zmiany. Operacje są skuteczne - ale nie refundowane! Jeden zabieg kosztował 30.000 zł. Obecnie mam trzecią wznowę, a co za tym idzie wizyty u lekarzy, badania, zakup leków dalsze leczenie. Dziękuję wszystkim, którzy zdecydują się mnie wspomóc. Darowizny na rzecz leczenia Iwony można przekazywać za pomocą płatności on-line, karty płatniczej, PayPal lub tradycyjnego przelewu. Aby dokonać wpłaty, kliknij powyżej na czerwony przycisk "Wspomóż".

1 287 zł

25%

Do celu: 3 718 zł

Zdzisław Zydroń, Dębno

Konsultacje lekarskie i nierefundowany sztuczny moczowód

Witam mam na imię Ania. Nigdy nie myślałam, że będę musiała kiedykolwiek organizować zbiórkę pieniędzy na leczenie dla mojego taty. Sami wielokrotnie wspieraliśmy osoby, które potrzebowały pieniążków, a teraz niestety sytuacja odwróciła się ija o nie bardzo proszę. 02.02.2021 roku zapamiętam do końca życia, usłyszeliśmy wtedy diagnozę, byliśmy w szoku - rak jelita grubego w stopniu G2. Ciężka operacja potem chemioterapia uzupełniająca. Tata szybko doszedł do siebie, mimo kolostomii funkcjonował normalnie, ale na domiar złego w kwietniu pojawiły się nagle komplikacje, trzeba było założyć nefrostomie. Na chwilę obecną tata skazany jest na życie z ,,dziurą w plecach " która powoduje ograniczenia w wielu aspektach życia, nawet sen staje się udręką. Odkąd wiem o diagnozie robię wszystko by tacie pomóc, ale niestety oszczędności też się kończą dlatego bardzo , bardzo, ale to bardzo proszę o pomoc. Środki z niniejszej zbiórki będą przeznaczone na nierefundowany sztuczny moczowód Detour oraz badania i konsultacje lekarskie. Ślicznie dziękuję za każdą pomoc, wierzę że dobro wraca.

4 281 zł

53%

Do celu: 3 919 zł

Krzysztof Grotowski, Warszawa

Potrzebuję wsparcia na walkę z chorobą

To miał być zwykły zabieg prostowania przegrody nosowej. Ucieszyłem się, że będzie wykonany endoskopowo, to oznaczało mniej komplikacji. Wróciłem do domu i wracałem do zdrowia. Pojawiła się jednak gorączka i silny ból. Lekarze uspokajali, że tak może być. Jeden antybiotyk, potem drugi, udało się ustabilizować sytuację. Wróciłem do pracy. Tuż przed planowaną wizytą kontrolną otrzymuję telefon z prośbą o pilny kontakt. Lekarz wręcza mi wypis, na którym widnieje szokująca dla mnie informacja: nowotwór złośliwy zatok. Sto pytań w głowie, niedowierzanie. Do tej pory trudno mi w to uwierzyć… Mam 49 lat, udało mi się wychować synów, są wspaniali, czekam aż założą rodziny, będę mógł cieszyć się wnukami. Moim marzeniem było podróżowanie, zwiedzanie świata, cieszenie się życiem, zwykłe rzeczy, na które wcześniej nie było czasu. Przede mną badania, konsultacje, naświetlania, niepewność, długotrwałe leczenie i rehabilitacja. To bardzo kosztowna przygoda. Będę wdzięczny za każde wsparcie finansowe, które ułatwi mi zmaganie z chorobą i codzienne funkcjonowanie. Darowizny na rzecz mojego leczenia można przekazywać za pomocą płatności on-line, karty płatniczej, PayPal lub tradycyjnego przelewu. Aby dokonać wpłaty, kliknij powyżej na czerwony przycisk "Pomóż".

6 080 zł

60%

Do celu: 3 988 zł

EUGENIUSZ Cupiał, Wrocław

Proszę o pomoc w poniesieniu kosztów leczenia

Moja historia: od pięciu lat walczę z rakiem złośliwym krtani. Udałem się do lekarza i diagnoza się potwierdziła. Usunięto mi krtań, węzły chłonne, tarczycę. Oddycham przez otwór w szyi - całkowita tracheostomia. Po chemii i radioterapii straciłem węch, smak, częściowo słuch, nie mówię. Obecnie stwierdzono u mnie zwężenie przełyku o jeden centymetr. Czekam na diagnozę, co dalej będzie. Mam 65 lat, przepracowałem 45 lat, jestem na emeryturze pomostowej. Codzienne opatrunki, lekarstwa, inhalacje i tak do końca życia - za wszystko muszę płacić 100%.

1 011 zł

20%

Do celu: 4 066 zł

Sławomir Gębski, Karnin

Pomóż w walce, proszę

Witam, mam na imię Sławek mam 50 lat. Mieszkam w Karninie koło Gorzowa Wielkopolskiego . Od października 2018 roku choruję na szpiczaka mnogiego III stopnia. Jest to choroba nieuleczalna, ale przy odpowiednim leczeniu dająca szanse na przedłużenie życia. Standardowe leczenie chemioterapią w moim przypadku było niemożliwe, ponieważ organizm bardzo źle reagował. Po pierwszym podaniu dostałem wstrząsu septycznego i mój stan był bardzo zły. Mimo modyfikacji i zmniejszania dawek leku kolejne próby podania chemii kończyły się podobnie, tylko łagodniej. Lekarze zdecydowali, żeby mnie wysłać na konsultację w celu zakwalifikowania się do tandemowego przeszczepu. Po badaniach kwalifikacje przeszedłem pomyślnie i po przygotowaniach i koniecznym leczeniu radioterapią w lipcu 2019 r odbył się pierwszy przeszczep, a w październiku 2019 r drugi, który zniosłem gorzej. Powoli dochodzę do siebie, ale dolegliwości bólowe (rak kości jest bardzo bolesny) nie pozwalają choć na dłuższą chwilę zapomnieć o chorobie. Jestem pacjentem poradni paliatywnej. Jest w Nałęczowie sanatorium dla chorych na szpiczaka (nierefundowane przez NFZ), do którego bardzo chciałbym pojechać, są tam fizjoterapeuci odpowiednio przygotowani do rehabilitacji osób takich jak ja. Bardzo proszę Państwa o pomoc w zebraniu środków na możliwość wyjazdu do sanatorium, zakup leków, comiesięczny wyjazd do Centrum Onkologii w Gliwicach (500 km w jedną stronę), na badania kontrolne. Ze względu na dużą odległość zmuszony jestem nocować w przyklinicznym hotelu (płatnym) wraz z osobą towarzyszącą. Marzę o tym, żeby moje zdrowie na tyle się poprawiło, żebym mógł podjąć odpowiednią pracę.

15 933 zł

79%

Do celu: 4 087 zł

Beata Maślanka, Łódź

Pomóż mi opłacić rehabilitację, leki, konsultacje i dojazdy.

Nazywam się Beata Maślanka, mam 50 lat i mieszkam w Łodzi. Od urodzenia choruję na porażenie mózgowe dziecięce, a w maju 2018 roku zachorowałam na raka zagięcia esicy jelita cienkiego. Diagnoza lekarska powaliła mnie z nóg. Choroba była na tyle zaawansowana, że w lipcu 2018 r. przeszłam radioterapię z chemioterapią, bo guz w jelicie miał rozmiar 8 cm. W listopadzie 2018 r. przeszłam operację usunięcia guza wraz z macicą i przydatkami, operacja trwała 7 godzin. Od dawna zmagam się z porażeniem mózgowym z niedowładem kończyn dolnych, a teraz jeszcze trudniej mi się poruszać. Prowadzę sama gospodarstwo domowe, utrzymuję się z renty socjalnej. Moje środki na utrzymanie nie wystarczają na leczenie, na badania u specjalistów, na leki oraz na rehabilitację medyczną. Proszę o wsparcie. Z góry dziękuję za dobre serce. Na leczenie potrzebuję 20 tysięcy zł. Pieniądze te potrzebne mi są na rehabilitację medyczną. Długotrwały pobyt w szpitalu i ciężka operacja spowodowały, że mam kłopoty w poruszaniu się i z codziennym funkcjonowaniem. Chemia spowodowała neuropatię i osłabienie mięśni oraz kłopoty w poruszaniu się i wykonywaniu wszystkich prac manualnych. Nie jestem w stanie przejść niewielkiego odcinka drogi ani wykonać jakiejkolwiek pracy w domu. Choroba ta zabrała mi resztki radości życia. Darowizny na rzecz leczenia Beaty można przekazywać za pomocą płatności on-line, karty płatniczej, PayPal lub tradycyjnego przelewu. Aby dokonać wpłaty, kliknij powyżej na czerwony przycisk "Pomóż" w niebieskim prostokącie.

912 zł

18%

Do celu: 4 132 zł

Małgorzata Kubanek, Zabrze

Chcę żyć dla moich córek - pomóż mi w walce z rakiem!

Witam, mam na imię Gosia i mam 30 lat. Jestem mamą dwóch cudownych dziewczynek: Amelka ma 5 lat, Laura skończyła 3 miesiące. Tak bardzo nie chcę ich opuszczać, lecz nie wiem, jakie plany w tym układzie ma mój nowotwór! W 28 tygodniu ciąży pobrano mi węzeł chłonny do badania histopatologicznego - wynik był szokujący! Dowiedziałam się, że moje węzły chłonne zaatakował rak, lecz niestety nie tu było jego źródło. Dalsze konsultacje oraz badania doprowadziły lekarzy do diagnozy: to nowotwór złośliwy nosogardzieli. Mój świat się zawalił. Czas ciąży pełen radości, wyczekiwania na swoje kolejne szczęście przerodził się w strach o zdrowie dziecka, o to kiedy będzie trzeba rozwiązać ciążę, czy dziecko będzie w stanie funkcjonować na świecie w tak szybkim czasie. Towarzyszyła mi obawa o swoje zdrowie, jak to będzie, czy dam radę, jak zareaguję na chemię i radioterapię, czy będę w stanie być mamą dla swoich córek, aż w końcu myśl o tym, jak długo jeszcze będzie mi dane wychowywać swoje córki... Lekarze postanowili rozwiązać ciążę w 34 tygodniu i 22.07.20 r. przyszła na świat moja druga córka. Jako wcześniak urodziła się z wrodzonym zapaleniem płuc oraz miewała bezdechy, przez co jakiś czas musiała przebywać w inkubatorze, był jej podawany tlen, karmiono ją sondą i przyjmowała antybiotyki. Dzięki Bogu w 7 dobie życia córki wyszliśmy do domku. Cieszę się każdym dniem spędzonym z córkami oraz rodziną. W sierpniu musiałam się stawić na oddział onkologii na pierwszą chemioterapię, a na od listopada rozpoczęłam radioterapię. Zebraną kwotę przeznaczę na potrzeby związane z moją chorobą: głównie na specjalistyczne jedzenie, które pomoże mi nabrać sił przed oraz w trakcie terapii, na leki, które będę musiała przyjmować po każdej chemii oraz na dojazdy do instytutu onkologii i innych potrzebnych lekarzy. Z całego serduszka dziękuję każdej osobie, która mi pomaga, abym mogła żyć dla swoich dzieci oraz rodziny. Jestem wdzięczna za każdą możliwą pomoc. Pozdrawiam, Gosia Darowizny na rzecz mojego leczenia można przekazywać za pomocą płatności on-line, karty płatniczej, PayPal lub tradycyjnego przelewu. Aby dokonać wpłaty, kliknij powyżej na czerwony przycisk "Pomóż" w niebieskim prostokącie.

10 867 zł

72%

Do celu: 4 415 zł

Kateryna Svietailova, SŁUPSK

Pomóż mi w walce z nawrotem choroby!

Mam na imię Kateryna. Przyjechałam do Polski z Ukrainy, bo tam, gdzie mieszkałam, trwała wojna! Znalazłam pracę i mieszkanie w Słupsku. Niestety zachorowałam na nowotwór złośliwy szyjki macicy. Podjęłam leczenie, walczyłam o siebie i się udało! Po wyjściu ze szpitala trwała pandemia, a ja musiałam znaleźć pracę. Kiedy wreszcie się udało, otrzymałam informację, że nowotwór wrócił i że są przerzuty. Nie mam oszczędności, bo podczas pandemii musiałam przetrwać. Potrzebuję pomocy w zakupie leków, opłaceniu badań oraz konsultacji lekarskich. Darowizny na rzecz mojego leczenia można przekazywać za pomocą płatności on-line, karty płatniczej, PayPal lub tradycyjnego przelewu. Aby dokonać wpłaty, kliknij powyżej na czerwony przycisk "Pomóż" w niebieskim prostokącie.

585 zł

11%

Do celu: 4 419 zł

Paulina Dąbrowska, Brwinów

Na tę chwilę zawieszam zbiórkę. Bardzo dziękuję za Wasze wsparcie

Mam na imię Paulina mam 29 lat, od prawie 6 lat jestem szczęśliwą mężatką, a od 2,5 roku najszczęśliwszą mamą urwisa Tymka. Jestem młodą, aktywną zawodowo, pełną życia i planów dziewczyną, która uwielbia tańczyć. W sierpniu 2017 zupełnie przez przypadek, bo podczas codziennej kąpieli w prawej piersi znalazłam takie bardzo małe "coś", sama nie byłam pewna, czy to jakaś zmiana czy tylko mi się wydaje, a na pewno nie dopuszczałam nawet myśli, że to "coś" może okazać się czymś złym. Po miesiącu przy okazji kontrolnej wizyty u ginekologa pokazałam moje znalezisko, zlecono kontrolne USG piersi, zalecono profilaktyczną wizytę u onkologa (wizyta 13.10.2017 żeby było śmieszniej był to piątek), a po wizycie biopsja, ale to też tylko dlatego, że takie są procedury, bo na każdej z tych wizyt słyszałam, że to ma być tylko włókniak, coś niegroźnego. Niestety po 4 dniach od biopsji telefon ze szpitala "prosimy stawić się na wizytę jeszcze w tym tygodniu, są wyniki biopsji", a później to już tylko kolejne badania potwierdzające wstępną diagnozę i z każdą kolejną wizytą dochodziły kolejne cegiełki do tego i tak już ciężkiego plecaka. Początkowo nie dowierzałam, później czułam rozgoryczenie "dlaczego właśnie ja?" i ogromny strach, że moje życie właśnie się kończy. Do tej pory czasami myślę, że to zły sen i trochę nie wierze, że mam raka. Moje normalne życie i plany nagle musiałam odwiesić na lepsze czasy, a zamiast realizować plany o drugiej ciąży musiałam zacząć leczenie. Nie mogłam i chyba do tej pory nie mogę pogodzić się z tym, że to los zadecydował za mnie i moje życie nie może się toczyć według moich zasad, tylko jednak wszystko podporządkowane jest mojej chorobie. Dziś już wiem że to małe "coś" to był i nadal jest złośliwy rak piersi z receptorami potrójnie ujemnymi (dla niewtajemniczonych taki trochę gorszy raczek) i jakby było mało od stycznia 2018 wiem, że to, że zachorowałam to nie jednorazowy wybryk mojego organizmu tylko genetyczne obciążenie, mam mutację genu BRCA1, która zwiększa ryzyko zachorowania na raka piersi w ciągu życia do 50-70% i zostanie ze mną już do końca życia. Od grudnia 2017 leczę się, przyjmuję chemię. Mój schemat to 16 wlewów, po chemioterapii czeka mnie operacja, bo trzeba wyciąć tego intruza. Początkowo miała to być operacja oszczędzająca, ale ze względu na mutację przede mną chyba najcięższa w życiu decyzja o obustronnej mastektomii z rekonstrukcją, usunięciu sobie piersi dla własnego zdrowia i komfortu dalszego życia. Właśnie na ten cel zbieram środki, dlatego właśnie znalazłam się w tym miejscu i proszę o datki, choć jest to cholernie trudne, bo zawsze starałam się być niezależna i proszenie o pomoc przychodziło mi z trudem, ale teraz chodzi o moje życie. Na NFZ mogę usunąć i zrekonstruować tylko chorą pierś, takie jest prawo :(. Zdrową pierś mogę usunąć i zrekonstruować tylko prywatnie. Profilaktyczna obustronna mastektomia w wieku 29 lat to nie jest moja fanaberia, to walka o normalne życie bez piętna choroby nowotworowej. Nie chcę mieć poczucia, że moje piersi są jak cykająca bomba, która w każdej chwili może wybuchnąć. Są to niestety bardzo kosztowne operacje, a my jesteśmy przeciętną rodzinką, oboje z mężem pracujemy, wychowujemy małego synka, przed zdiagnozowaniem choroby kupiliśmy nasze wymarzone mieszkanie, oczywiście na kredyt. Obecnie wykańczamy mieszkanie, co pochłania nasz niemal cały budżet domowy i po prostu nie stać nas na wyłożenie extra 50 000 zł, bo z takimi kosztami trzeba się liczyć przy mastektomii z jednoczesną rekonstrukcją. Ja będę żyć, nie poddaję się i walczę, bo mam dla kogo żyć. Chcę wygrać z tą chorobą i chcę, żeby kolejne lata mojego życia nie upływały pod znakiem lęku, że choroba może jeszcze wrócić. Chcę ryzyko zmniejszyć do minimum. Wasz gest dobrej woli może mi w tym pomóc. Dziękuję! Darowizny na rzecz mojego leczenia można przekazywać za pomocą płatności on-line, karty płatniczej, PayPal lub tradycyjnego przelewu. Aby dokonać wpłaty, kliknij powyżej na czerwony przycisk "Pomóż" w niebieskim prostokącie.

55 580 zł

92%

Zbiórki

Oświadczam, że zapoznałam/zapoznałem się i akceptuję treść Zgody marketingowej.