Małżeństwo kontra dwa nowotwory

Jesteśmy małżeństwem i mamy wspaniałego 26-miesięcznego synka.

Na początku maja 2022 r. (synek miał wtedy 2,5 miesiąca) dzięki szybkiej diagnostyce (mieliśmy wielkie szczęście spotkać na swojej drodze wspaniałych lekarzy) okazało się, że mąż ma nowotwór złośliwy przełyku, płaskonabłonkowy. Diagnoza, którą przedstawili lekarze, była dla męża wielkim szokiem. Przed operacją były naświetlania oraz chemia, która bardzo wyniszczyła organizm, do tego stopnia, że mąż musiał przyjmować pokarmy przez gastrostomię. Operacja polegała na wycięciu guza z przełyku, a z żołądka  zrobiono przełyk.

Po operacji mąż schudł 20 kg. Potrzebna jest systematyczna rehabilitacja oraz specjalistyczne żywienie tzn. odżywki i nutridrinki, aby waga dalej nie spadała.

Na początku sierpnia 2022 r. (synek miał 5,5 miesiąca) po szybkiej diagnostyce okazało się, że ja również jestem chora i mam nowotwór złośliwy - mięsak jasnokomórkowy (tkanka łączna i tkanka miękka miednicy). Nie wierzyłam, że do tej pory pełna życia, starająca się zdrowo odżywiać, aktywna fizycznie osoba, taka jak ja, mogła zachorować na nowotwór.
Jestem po wycięciu guza i naświetlaniach. Po 3 miesiącach okazało się, że nowotwór dał przerzuty do węzłów chłonnych pachwinowych, więc miałam limfadenektomię, czyli usunięcie węzłów chłonnych.

Po operacji chodzę na co dzień w pończosze kompresyjnej, którą trzeba wymieniać co 6 miesięcy. Muszę też chodzić na drenaż limfatyczny oraz masaże. Niestety są to zabiegi nierefundowane, natomiast koszt pończochy to 500 zł po refundacji.

Nasza rodzina oraz znajomi bardzo nas wspierają psychicznie i fizycznie, ale nasze rehabilitacje, które muszą być systematyczne, żywienie specjalistyczne oraz pończocha są dla nas nieosiągalne finansowo. Synek też nam choruje. Wiem, że są ludzie dobrego serca, dzięki którym będziemy mogli podjąć dodatkowe leczenie i wyzdrowieć, bo mamy dla kogo żyć!

Pisząc tę naszą historię, płaczę... Nigdy nie prosiłam o pomoc, bo to raczej ja zawsze pomagałam innym.

Pozdrawiam serdecznie