Walka o powrót do zdrowia

Kochani !

Wczoraj, 11.08.2023 r. popłynęła moja ostatnia biała chemia ! Ostatnie tygodnie były walką o wzrost wyników mofrologii - leukocyty i neutrofile mocno spadały, trzeba było włączyć zastrzyki. Ostatni wlew to była jedna wielka niewiadoma, 3 dni z rzędu robione badania (neutrolile spadły do 0,9 gdzie dolna granica to 2), stres i czekanie na decyzję lekarza. Ale udało się! Zakończyłam kolejny etap leczenia. 

I wiecie co, dzięki czepkowi Paxman zachowałam włosy :) a te, które wypadły już odrastają :)

Niestety leczenie dało mi trochę w kość: aktualnie czuję się mocno zmęczona, osłabiona, bardzo szybko się męczę, bolą mnie nogi (mam chore stawy więc chemia dodatkowo mi je osłabiła), mam napady gorąca i duszności i wiele innych. Ale nie poddaję się! 

W przyszłym tygodniu czeka mnie spotkanie z panią onkolog, która podejmie decyzję, czy zostanę włączona do programu lekowego. No i dowiem się, jakie będę przyjmować hormony.

W piątek natomiast mam wizytę u radiolog - powinnam już wtedy wiedzieć kiedy i w jakich ilościach będę naświetlana.

Mimo codziennych masaży limfatycznych, ćwiczeń, rozciągania, ręka nadal boli i ciągnie, w szczególności między ramieniem i łokciem. 

Bardzo chciałabym Wam podziękować za całe wsparcie jakie od Was otrzymuję. Jesteście wspaniali!

Trzymajcie za mnie kciuki, żeby wszystko się udało!

Cześć :) 

Dawno mnie tu nie było, więc napiszę, co się zadziało od ostatniego wpisu:

5 maja zakończyłam wlewy czerwonej chemii ddAC- było ich cztery (tak, ta chemia faktycznie ma czerwony kolor!). Na szczęście mój organizm dobrze zareagował i nie miałam większych skutków ubocznych ;) 19 maja rozpoczynam chemię białą (Paklitaksel) - 12 wlewów co tydzień - jeżeli wszystko pójdzie dobrze i nie będzie żadnej obsuwy, to tę terapię powinnam zakończyć na początku sierpnia.

Na wlewach mam zakładany czepek chłodzący mający za zadanie zapobiec wypadaniu włosów, i powiem Wam, że u mnie się on póki co sprawdza! Postaram się wrzucić zdjęcie jako dowód :)

Aktualnie chodzę na rehabilitację, niestety czeka mnie daleka droga do powrotu do sprawności - o ile to możliwe - sprzed operacji. Ale walczę o każdy milimetr długości ręki (okazuje się, że przed rehabilitacją moja lewa ręka była krótsza niż prawa) i zasięgu ruchu. Na rehabilitacji nie tylko ćwiczę, mamy też zajęcia grupowe - uczymy się automasażu limfatycznego, jak pielęgnować bliznę, mamy mieć zajęcia relaksacyjne... 

Muszę pracować z blizną, żeby nie powstały zrosty - w tym celu nie tylko staram się to ogarnąć we własnym zakresie, ale także korzystam z terapii blizny (usługi fizjoterapeuty, który profesjonalnie ją masuje i rozciąga).

Ponadto muszę przyznać, że tempo diagnostyki, operacji i dalszego leczenia pozytywnie mnie zaskakuje! Czytając wiadomości innych Amazonek, że u nich sam czas pomiędzy konsylium i operacją jest ok. miesiąca, a nawet dwóch (nie mówiąc o czasie wykonania diagnostyki), to mam wyjątkowo szybkie tempo leczenia!

Tak że czeka mnie teraz dosyć intensywne 3 miesiące. Na szczęście mam wsparcie najbliższych oraz wielu ludzi, których los postawił w przeszłości na mej drodze. Bardzo Wam Kochani dziękuję ♥

Dziękuję też wszystkim, którzy dołożyli cegiełkę do mojej zbiórki oraz tym, którzy przekazali na mnie swoje 1,5% podatku ♥ 

Dużo zdrówka dla Was i do usłyszenia ;)