Przyjaciele dla Joasi

Od pierwszej diagnozy raka piersi w listopadzie 2019 roku (pojawienie się nowotworu zajęło 9 miesięcy - badajcie się dziewczyny raz na pół roku), minęło już ponad 2 lata. Przeszłam drogę pełną niebezpiecznych zawirowań, po to aby 1 września 2021 roku stęskniona za aktywnością zawodową stanąć zdrowa na rozpoczęciu roku szkolnego. I tu znów niespodzianka -  tym razem kaliber ciężki - przerzuty. Teraz walka toczy się o przedłużenie życia - zostawiam to Bogu. Mój młodszy syn ma obecnie 9 lat i potrzebuje jeszcze paru lat ze mną. Pewnie nie będzie lepiej przygotowany, ale zawsze to jakiś czas razem…

Niestety potrzeby „odwiedzin” lekarzy różnej profesji, dobierania leków rosną, dlatego jeżeli możecie mnie wesprzeć, to polecam się Waszej pamięci.

Poza grozą całej tej sytuacji to mimo wszystko wyjątkowy czas obfitujący w wyjątkowe odruchy serca. Chcę podziękować za telefony, dobre słowa, wyjątkowy koncert, pomoc medyczną, za każdą dużą i malutką rzecz. DZIĘKUJĘ!